Interpretacja indywidualna z dnia 14.08.2019, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.116.2019.1.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.116.2019.1.MM

Czy umowa pożyczki udzielona Spółce przez Inicjatora nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC skoro umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od wartości dodanej?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jest prawidłowe

.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, (dalej: Spółka) podmiot z siedzibą w Irlandii, zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Irlandii, zamierza zawrzeć ze spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Polski (dalej: Inicjator), zarejestrowaną jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, transakcję sekurytyzacji tradycyjnej wierzytelności leasingowych (dalej: Transakcja Sekurytyzacji) w wykonaniu, której Spółka zapewni Inicjatorowi dostarczenie środków finansowych przed terminem wymagalności określonych wierzytelności własnych Inicjatora (dalej: usługa Sekurytyzacji lub Sekurytyzacja).

W ramach usługi Sekurytyzacji, Inicjator pełnić będzie rolę jednostki inicjującej, a Spółka jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (dalej: Rozporządzenie w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji).