Interpretacja indywidualna z dnia 19.07.2019, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.322.2019.1.IR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.322.2019.1.IR

Ustalenie obowiązku podatkowego oraz prawa zastosowania ulgi abolicyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz prawa zastosowania ulgi abolicyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz prawa zastosowania ulgi abolicyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na początku 2018 r. Wnioskodawca przebywał, pracował i mieszkał w Polsce z rodziną (żoną oraz 3 letnim dzieckiem). Wnioskodawca dostał propozycję przeprowadzki do Kataru. W styczniu Wnioskodawca wyjechał z całą rodziną na około tydzień, żeby sprawdzić jak tam jest. Po powrocie podjęto decyzję o tym, żeby przeprowadzić się do Kataru. Żona Wnioskodawcy wzięła bezpłatny urlop wychowawczy, sprzedali jeden z dwóch samochodów (samochód zarejestrowany na żonę pozostał w Polsce, samochód zarejestrowany w środkach trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy został sprzedany). Ponadto zostawili w Polsce: mieszkanie, które mają w kredycie, numery telefonów w abonamencie, aktywne konta bankowe oraz Wnioskodawca zostawił otwartą jednoosobową działalność gospodarczą (która od 2010 r. jest Jego jedynym źródłem dochodów). Pod koniec kwietnia przeprowadzili się z żoną i synkiem do Kataru. Na miejscu Wnioskodawca podpisał z lokalną katarską spółką umowę (umowa o pracę) na pozycję general managera. Firma wynajmowała dla Wnioskodawcy i Jego rodziny mieszkanie, opłacała tam prąd i wodę. Wnioskodawca dostawał od nich miesięczne wypłaty w lokalnej walucie (QAR). Dodatkowo, przez ten cały czas pobytu w Polsce jak i później, po przeprowadzce do Kataru, Wnioskodawca wystawiał faktury w ramach działalności gospodarczej w Polsce (ale dla polskiej spółki, z którą do tej pory współpracował w ramach wykonywania dla nich usług). Na miejscu w Katarze, po jakimś miesiącu od przeprowadzki, Wnioskodawca uzyskał katarski residence permit dla Niego oraz dla rodziny katarski dowód osobisty wystawiony na rok. W trakcie pobytu w Katarze Wnioskodawca dostał propozycję pracy również jako general manager dla spółki w Zjednoczonych Emiratach Arabskich; dalej również ZEA. Propozycję przyjął i od września ma jeszcze dodatkowo podpisany employment contract (umowa o pracę) ze spółką zarejestrowaną w ZEA. Od spółki w ZEA Wnioskodawca dostał jednorazową wypłatę w grudniu 2018 r., tam również we wrześniu/październiku dostał residence permit (ale tylko dla Niego, bez rodziny). Żona Wnioskodawcy przez cały czas była zatrudniona w Polsce na umowie o pracę, wzięła urlop wychowawczy na dziecko będąc jeszcze w Polsce, po czym wyjechali do Kataru. W trakcie pobytu w Katarze żona Wnioskodawcy zaszła w ciążę. Małżonkowie stwierdzili, że z wielu względów lepiej będzie urodzić w Polsce, więc w pierwszej połowie grudnia 2018 r. wszyscy wrócili do Polski. Wnioskodawca nadal ma podpisane umowy w Polsce, Katarze i ZEA, i z tych trzech różnych spółek dostaje wynagrodzenia w różnych walutach, na konta bankowe w różnych krajach. Obecnie są w Polsce, Wnioskodawca często lata do Kataru i ZEA.