Interpretacja indywidualna z dnia 14.05.2019, sygn. 0115-KDIT1-1.4012.191.2019.1.DM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-1.4012.191.2019.1.DM

Z chwilą otrzymania, po zakończeniu działalności gospodarczej i wyrejestrowania z rejestru podatników VAT, całości lub części zapłaty z tytułu usług świadczonych na zlecenie sądu, Wnioskodawca ma obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu wykonanej usługi i dokonania zapłaty podatku należnego z tego tytułu, natomiast nie ma podstaw do dokonania ponownej rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, wystawienia faktury i złożenia deklaracji VAT-7.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, dokumentowania i ewidencjonowania zapłaty za usługę otrzymanej po zakończeniu działalności gospodarczej oraz braku obowiązku złożenia deklaracji VAT-7 i VAT-R jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, dokumentowania i ewidencjonowania zapłaty za usługę otrzymanej po zakończeniu działalności gospodarczej oraz braku obowiązku złożenia deklaracji VAT-7 i VAT-R.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do dnia 27 lutego 2019 r. prowadził działalność gospodarczą w ramach wykonywanego wolnego zawodu radcy prawnego. Działalność była prowadzona jako kancelaria radcy prawnego. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. Do dnia 19 lutego 2019 r. Wnioskodawca posiadał czynne prawo wykonywania zawodu radcy prawnego. W związku z przejściem do innego zawodu prawniczego i zatrudnieniem w organach wymiaru sprawiedliwości nastąpiło zakończenie prowadzenia ww. działalności oraz zawieszenie uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego. W związku z tym Wnioskodawca wyrejestrował się także z rejestru podatników VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej i świadczonych usług Wnioskodawca pełnił rolę pełnomocnika z urzędu, tj. zgodnie z obowiązkami wskazanymi w ustawie o radcach prawnych oraz wynikających z przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 117(3) kpc). Dziekan okręgowej izby radców prawnych w oparciu o postanowienie Sądu w danej sprawie wyznaczał Wnioskodawcę jako pełnomocnika z urzędu dla danej strony postępowania sądowego. Obowiązkiem każdego radcy prawnego wykonującego zawód jest przyjęcie tego typu sprawy do prowadzenia. Wynagrodzenie wówczas za świadczone usługi nie jest ponoszone przez stronę, za którą działa pełnomocnik. O tym kto poniesie koszty zastępstwa prawnego świadczonego z urzędu rozstrzyga Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę. Kosztami tymi może zostać obciążony Skarb Państwa lub strona przeciwna - co zależy od wyniku sprawy. W sprawach z urzędu wynagrodzenie przyznawane przez Sąd jest w oparciu o rozporządzenie ministra sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. i jest powiększone o kwotę podatku VAT par. 4 ust. 3. Obowiązek wystawienia dokumentu księgowego w tego typu sprawach powstaje nie w chwili wydania orzeczenia przez Sąd I instancji, ale najpóźniej 15. dnia od dnia uprawomocnienia się tego orzeczenia, czyli z chwilą upływu terminie do skutecznego złożenia środków zaskarżenia. Dopiero wówczas ostatecznie wiadomą jest kwota przyznanego wynagrodzenia oraz podmiot zobowiązany do jej uiszczenia. Dzieje się tak, gdyż w wyniku ewentualnego złożenia środka zaskarżenia kwota zasądzona przez Sąd I instancji mogłaby ulec zmianie lub tymi kosztami mógłby zostać obciążony inny podmiot lub w innej proporcji. Wówczas radca prawny, jeśli prowadzi działalność gospodarczą zobowiązany jest wystawić stosowny dokument księgowy, tj. fakturę VAT. W sprawach pomocy prawnej świadczonej z urzędu odbiorcą faktury będzie dany Sąd zasądzający koszty i to niezależnie od tego, kto tymi kosztami został obarczony w orzeczeniu kończącym sprawę sądową - zgodnie z interpretacją Ministra Finansów z dnia 10 listopada 2016 r. 2461-IBPP3.4512.566.2016.1.SR. Obowiązek podatkowy w powyższych przypadkach powstaje, zgodnie z zasadą kasową (art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. d ustawy o VAT), dopiero po wypłaceniu należności przez Skarb Państwa lub stronę, od której Sąd zasądził koszty dla pełnomocnika z urzędu. Podatek należy odprowadzić do urzędu skarbowego do 25 dnia miesiąca następnego po miesiącu otrzymania wynagrodzenia. Właśnie w jednej ze spraw tego typu (pomocy prawnej świadczonej z urzędu) w 18 lutego 2019 r. zapadł wyrok, zgodnie z którym sąd I instancji przyznał Wnioskodawcy jako pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenie za świadczoną pomoc prawną w toku procesu na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zgodnie z wyrokiem część kwoty wynagrodzenia została zasądzona od Skarbu Państwa a część od stron przeciwnych - pozwanych solidarnie, którzy proces w części przegrali. W chwili składania niniejszego wniosku orzeczenie to nie jest jeszcze prawomocne, gdyż złożono wniosek o jego uzasadnienie. Dopiero po sporządzeniu uzasadnienia i jego doręczeniu rozpocznie się bieg terminu do złożenia ewentualnej apelacji. Zatem nie wiadomo na chwilę obecną kiedy wyrok będzie prawomocny i czy koszty zasądzone tym wyrokiem na rzecz Wnioskodawcy będę takie jak w tym wyroku. Nie jest znany także termin powstania obowiązku podatkowego.