Interpretacja indywidualna z dnia 16.04.2019, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.70.2019.1.SG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.70.2019.1.SG

w zakresie wskazania czy strata z tytułu odpłatnego zbycia (odpłatnej cesji) przez Wnioskodawcę, Wierzytelności, które zostały uprzednio zarachowane jako przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, w przypadku Wierzytelności mających charakter nieprzedawnionych oraz przedawnionych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lutego 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie wskazania czy strata z tytułu odpłatnego zbycia (odpłatnej cesji) przez Wnioskodawcę, Wierzytelności, które zostały uprzednio zarachowane jako przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, w przypadku Wierzytelności mających charakter:

• nieprzedawnionych jest prawidłowe,
• przedawnionych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie wskazania czy strata z tytułu odpłatnego zbycia (odpłatnej cesji) przez Wnioskodawcę, Wierzytelności, które zostały uprzednio zarachowane jako przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, w przypadku Wierzytelności mających charakter nieprzedawnionych oraz przedawnionych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży kosmetyków, jak również dystrybucji leków dostępnych bez recepty (OTC) i suplementów diety. W 2017 r. Spółka połączyła się z Y Sp. z o.o. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h, tj. poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej (Y Sp. z o.o.) na spółkę przejmującą (Wnioskodawcę). W toku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zdarzają się sytuacje, gdy klienci (dalej: Dłużnicy) nie regulują należności wobec Spółki z tytułu dokonanej na ich rzecz sprzedaży (dalej: Wierzytelności). Przedmiotowe Wierzytelności pomimo, iż nie zostały uregulowane przez Dłużników zostały przez Spółkę zaliczone do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z faktem, że Spółka połączyła się z Y Sp. z o.o. mówiąc o zaliczeniu do przychodów należnych, Spółka zaznacza, że może to dotyczyć również zaliczenia do przychodów należnych przez spółkę przejmowaną. Z uwagi na brak uregulowania Wierzytelności przez Dłużników, Spółka dokonała odpłatnej cesji Wierzytelności, w ramach której w zamian za umówioną cenę sprzedaży Spółka przeniosła na rzecz cesjonariusza Wierzytelności. Przedmiotem cesji są Wierzytelności pieniężne w wartości brutto, wynikające z transakcji sprzedaży stwierdzone fakturami VAT. Znaczna część z Wierzytelności mających być przedmiotem cesji, posiada status Wierzytelności przedawnionych. Dodatkowo wobec niektórych Wierzytelności było lub jest prowadzone postępowanie sądowe lub egzekucyjne. Umówiona cena sprzedaży (cesji) Wierzytelności jest niższa od ich nominalnej wartości brutto. W rezultacie, w wyniku transakcji cesji Wierzytelności Spółka poniosła stratę. Cesja Wierzytelności miała na celu przede wszystkim zabezpieczenie Spółki przed ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu obsługi Wierzytelności. Należy bowiem uznać, że próba dochodzenia zaspokojenia Wierzytelności nie byłaby efektywna z ekonomicznego punktu widzenia, gdyż możliwe, że przykładowo nie udałoby się w ogólne wyegzekwować należnych kwot pomimo poniesienia kosztów ich dochodzenia lub koszty dochodzenia spełnienia Wierzytelności przekraczałyby kwotę uzyskaną jako efekt dochodzenia zapłaty. Tym samym, głównym celem działań Wnioskodawcy jest minimalizacja ponoszonych strat, tj. dążenie do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.