Interpretacja indywidualna z dnia 16.04.2019, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.58.2019.2.AJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.58.2019.2.AJ

Brak obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz polskiej spółki z o.o., ale na rachunek bankowy spółki irlandzkiej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data nadania 3 kwietnia 2019 r., data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) na wezwanie Organu podatkowego z dnia 27 marca 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.58.2019.1.AJ (data nadania 27 marca 2019 r., data doręczenia 2 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz Spółki Polskiej, ale na rachunek bankowy spółki irlandzkiej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz Spółki Polskiej, ale na rachunek bankowy spółki irlandzkiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest domem mediowym świadczącym na rzecz swoich klientów usługi polegające na planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług mediowych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w Internecie materiałów reklamowych, itp.)

Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju usługi mediowe (dalej: Świadczenia), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT) zarówno od kontrahentów krajowych (dalej: Kontrahent krajowy), jak i od podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (dalej: Kontrahenci zagraniczni). Przepis art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT dotyczy opodatkowanych ryczałtowo dochodów uzyskiwanych w Polsce przez podmioty niebędące polskimi rezydentami.