Interpretacja indywidualna z dnia 17.01.2019, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.799.2018.1.KT, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.799.2018.1.KT

Rozliczanie transakcji nabycia uprawnień do emisji CO2, zastosowanie właściwej stawki podatku oraz prawo do odliczenia podatku w związku z nabyciem tych praw.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania transakcji nabycia uprawnień do emisji CO2, zastosowania właściwej stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem tych praw - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania transakcji nabycia uprawnień do emisji CO2, zastosowania właściwej stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem tych praw.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka S.A.) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT). Spółka jest największym w Polsce producentem energii elektrycznej i ciepła, wytwarzanych w procesie wysokosprawnej kogeneracji. Spółka jest ponadto właścicielem elektrowni systemowej. Prowadzona działalność gospodarcza Wnioskodawcy podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasady funkcjonowania systemu handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, którego celem jest ograniczenie tych emisji w sposób opłacalny i ekonomicznie efektywny, zostały uregulowane w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1201, dalej: UOPE). Zgodnie z art. 3 pkt 22 UOPE, przez uprawnienia do emisji (EUA) należy rozumieć uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO2) utworzone w ramach systemu, które służy do rozliczenia wielkości emisji w ramach tego systemu, i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie. Ponadto rozliczenie gazów cieplarnianych możliwe jest w oparciu o jednostki redukujące emisję, do których należą jednostki poświadczonej redukcji emisji (CER) oraz jednostki redukcji emisji (ERU). Ponieważ zarówno uprawnienia EAU jak i jednostki redukcji emisji CER i ERU umożliwiają emisję 1 tony dwutlenku węgla, dopuszcza się pokrycie brakujących praw do emisji jednostkami redukcji. Z uwagi na fakt, że uprawnienia EUA oraz CER i ERU służą równoważeniu faktycznej emisji dwutlenku węgla, ich kwalifikacja prawna jest jednakowa, przez co związane z nimi obciążenia mają taki sam charakter prawny i są rodzajowo tożsame.