Interpretacja indywidualna z dnia 06.11.2018, sygn. 0111-KDIB4.4014.349.2018.3.BD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Czy opisana wyżej usługa cash poolingu świadczona przez Bank, w tym czynności w ramach tej usługi wykonywane, podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca L. Sp. z o.o. (zwana dalej LU lub Spółką) zawarła z bankiem mającym siedzibę na terytorium RP (zwanym dalej Bankiem) umowę na świadczenie usług, polegających na kompleksowym zarządzaniu płynnością finansową poprzez codzienne administrowanie środkami pieniężnymi i kredytami oraz umożliwieniu korzystania przez poszczególnych uczestników struktury ze wspólnej płynności finansowej (zwanej dalej usługą cash poolingu lub strukturą cash poolingu). Z usługi cash poolingu korzystają także podmioty powiązane kapitałowo z LU, mające siedzibę na terytorium RP (zwane dalej Podmiotami Powiązanymi). W ramach usługi cash poolingu Bank zawarł ze Spółką i Podmiotami Powiązanymi (zwanymi dalej łącznie Uczestnikami) Umowę prowadzenia rachunków w strukturze cash poolingu (zwaną dalej Umową), której zasadniczym celem jest zapewnienie efektywnego zarządzania środkami pieniężnymi i poprawa płynności finansowej Uczestników. Struktura cash poolingu oparta jest o mechanizm prawny, zdefiniowany w prawie cywilnym jako subrogacja, czyli wstąpienie w prawa zaspokojonego wierzyciela poprzez spłacenie cudzego długu (art. 518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U. z 1964 r., Nr 16 poz. 93, ze zm.).