Interpretacja indywidualna z dnia 02.11.2018, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.273.2018.1.APA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.273.2018.1.APA

w zakresie ustalenia czy różnica pomiędzy świadczeniami podwyższonymi a świadczeniami wypłaconymi stanowi koszt uzyskania przychodu oraz w którym momencie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy różnica pomiędzy świadczeniami podwyższonymi a świadczeniami wypłaconymi stanowi koszt uzyskania przychodu oraz w którym momencie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy różnica pomiędzy świadczeniami podwyższonymi a świadczeniami wypłaconymi stanowi koszt uzyskania przychodu oraz w którym momencie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: Spółka). Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Od 2014 r. Spółka podjęła działania mające na celu likwidację lub ograniczenie części świadczeń (określonych dodatków płacowych) dla pracowników. W wyniku prowadzonych negocjacji ze związkami zawodowymi, doszło do podpisania w styczniu 2015 r. porozumienia (dalej: Porozumienie) odnośnie zmian obowiązujących w Spółce wewnętrznych aktów prawa pracy (układów zakładowych pracy ZUZP, porozumieniach, umowach, regulaminach), które to zmiany wiązały się z likwidacją lub ograniczeniem dodatków płacowych. W zawartym Porozumieniu Spółka zobowiązała się do wypłaty świadczeń, będących odszkodowaniem za likwidację dodatków płacowych (dalej: Świadczenia) ustalonych dla pracowników. Przykładowo zostały zlikwidowane lub ograniczone odprawy emerytalne i podwyższone odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Spółka i związki zawodowe ustaliły w Porozumieniu granice, w jakich Świadczenia będą wypłacane, natomiast dla każdego z pracowników uprawnionych do Świadczeń ich wysokość była kalkulowana indywidulanie. Ustalając granice Świadczeń Spółka i związki zawodowe opierały się na stanowisku, iż z tytułu wypłaty Świadczeń nie należą się składki z tytułu ubezpieczeń społecznych, a wynegocjowana kwota Świadczeń jest kwotą, jaką pracownicy powinni otrzymać do ręki (kwotą netto).