Interpretacja indywidualna z dnia 12.10.2018, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.643.2018.1.JP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.643.2018.1.JP

W zakresie rozliczenia usługi faktoringu nabywanej od kontrahenta z Francji

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi faktoringu nabywanej od kontrahenta z Francji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi faktoringu nabywanej od kontrahenta z Francji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

V Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie produkcji i przetwórstwa elastycznej pianki poliuretanowej. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce i dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej VAT (tzn. nie dokonuje sprzedaży zwolnionej z VAT). W roku 2013 Wnioskodawca przystąpił do Ogólnoeuropejskiej Umowy Faktoringu (ang. Pan-European Factoring Agreement, dalej Umowa). Stronami Umowy jako faktoranci jest kilkanaście podmiotów posiadających swoje siedziby w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, należących do grupy kapitałowej Wnioskodawcy, w tym Wnioskodawcy. Stroną Umowy jako faktor jest F S.A. (dalej Faktor). Faktor jest spółką kapitałową z siedzibą we Francji, prowadzącą działalność gospodarczą obejmującą m.in. świadczenie usług faktoringowych. Faktor jest zarejestrowany we Francji jako podatnik VAT. Faktor nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Celem zawarcia Umowy było ramowe uregulowanie kwestii przenoszenia wierzytelności powstałych w wyniku dostawy towarów i świadczenia usług przez spółki z grupy Wnioskodawcy (w tym wierzytelności Wnioskodawcy) na Faktora oraz zakres i sposób świadczenia przez Faktora usług faktoringowych i innych obowiązków stron Umowy. W oparciu o Umowę dokonywane są przez Wnioskodawcę liczne cesje wierzytelności (wraz z prawami związanymi z tymi wierzytelnościami) w drodze umowy sprzedaży wierzytelności, w zamian za co Faktor udostępnia Wnioskodawcy środki pieniężne. Podstawowym celem Umowy i zawieranych w jej ramach umów sprzedaży wierzytelności jest zatem finansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy przez uzyskanie od Faktora zapłaty za wierzytelności przed upływem terminu ich wymagalności. Umowy sprzedaży wierzytelności zawierane w celu wykonania Umowy są w związku z tym jednym z elementów niezbędnych do realizacji Umowy, tj. ich zawarcie stanowi jedną z ogółu czynności podejmowanych przez strony Umowy w celu wykonania przez Faktora i odbioru przez Wnioskodawcę usługi faktoringowej.