Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2018, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.331.2018.1.MBD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.331.2018.1.MBD

Dotyczy ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów poniesionych w roku podatkowym Spółki kończącym się 31 marca 2018 r., a zatem na podstawie przepisów art. 18d uCIT, obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., Wnioskodawca był uprawniony do stosowania, innej niż opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metody ewidencji czasu pracy pracowników, pod warunkiem, że pozwalała ona w sposób precyzyjny dokonać alokacji rzeczywistych kosztów zatrudnienia do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów poniesionych w roku podatkowym Spółki kończącym się 31 marca 2018 r., a zatem na podstawie przepisów art. 18d uCIT, obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., Wnioskodawca był uprawniony do stosowania, innej niż opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metody ewidencji czasu pracy pracowników, pod warunkiem, że pozwalała ona w sposób precyzyjny dokonać alokacji rzeczywistych kosztów zatrudnienia do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów poniesionych w roku podatkowym Spółki kończącym się 31 marca 2018 r., a zatem na podstawie przepisów art. 18d uCIT, obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., Wnioskodawca był uprawniony do stosowania, innej niż opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym metody ewidencji czasu pracy pracowników, pod warunkiem, że pozwalała ona w sposób precyzyjny dokonać alokacji rzeczywistych kosztów zatrudnienia do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową.