Interpretacja indywidualna z dnia 07.08.2018, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.221.2018.1.BKD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.221.2018.1.BKD

zakresie możliwości i momentu uznania za koszt podatkowy wydatków Wnioskodawcy z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych udziałowców

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości uznania za koszt podatkowy wydatków Wnioskodawcy z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych udziałowców jest prawidłowe,
• momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu uznania za koszt podatkowy wydatków Wnioskodawcy z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych udziałowców.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która w swojej umowie zobowiązuje wspólników do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki zgodnie z art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Świadczenia te będą polegały na wykonywaniu na rzecz osób trzecich wskazanych przez Spółkę czynności szkoleniowych, doradczych i konsultacyjnych, w szczególności, szkoleń, coachingów, audytów, konsultacji ustnych i pisemnych, opracowywaniu materiałów szkoleniowych oraz przenoszeniu praw autorskich do opracowanych materiałów na rzecz Spółki. Dochody te wspólnicy będą opodatkowywali jako dochody z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie są one dochodami z umowy zlecenia zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego, lecz wynikają z art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Po zakończeniu roku podatkowego wspólnicy otrzymujący wynagrodzenie za świadczenia niepieniężne, skumulują je z innymi dochodami roku podatkowego na formularzu PIT-36. Nie przysługują im koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy. Spółka wypłacająca wynagrodzenie za niepieniężne świadczenie nie jest płatnikiem podatku dochodowego od tego wynagrodzenia. Cały obowiązek podatkowy spoczywa na wspólnikach, jako na świadczącym powtarzające się niepieniężne świadczenie. Spółka zamierza zaliczyć wypłacone wspólników świadczenie niepieniężne wynikające z art. 176 KSH do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w dacie ich wypłaty lub pozostawienia do dyspozycji.