Interpretacja indywidualna z dnia 10.04.2018, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.90.2018.1.GG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

odliczenia ulgi prorodzinnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest prawie dwa lata po rozwodzie. Ponad trzy lata od wyprowadzenia się z domu z dwojgiem dzieci.

Sąd w wyroku z dnia 19 kwietnia 2016 r. (sygn. akt.) powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi .(ur. ) oraz (ur). Natomiast władzę rodzicielską ojca ..ogranicza do współdecydowania o istotnych sprawach dzieci, tj. kierunek wykształcenia i kwestie związane ze sposobem leczenia i ustala, że miejscem zamieszkania dzieci będzie miejsce zamieszkania matki.

Dzieci przebywają z Wnioskodawczynią. Faktyczną opiekę fizyczną nad dziećmi sprawuje sama. Ojciec spotyka się z dziećmi raz w miesiącu (nigdzie z nimi nie chodzi, nigdzie ich nie zabiera). Mimo wyroku Sądu na wakacje w ciągu trzech lat zabrał ich tylko raz na jeden tydzień. Na ferie zimowe ani razu. W tym roku już też napisał, że nie weźmie ich na ten swój jeden tydzień ferii. Pasuje mu to przychodzi, nie pasuje to nie. Nie patrzy na to co Wnioskodawczyni ma zrobić z dziećmi w tym czasie (też pracuje). Nie bierze najmniejszego udziału w sprawowaniu władzy rodzicielskiej. Nie interesuje się dziećmi. Nie dzwoni, nie pyta o nich w mailach czy zdrowe, jak w szkole. Nie chodzi z nimi do lekarza, nawet nie wie na co są chore i do jakich specjalistów Wnioskodawczyni z nimi chodzi. Nie uczy ich niczego, nie interesuje się ich edukacją, zajęciami dodatkowymi, na które to Wnioskodawczyni ich zapisała i na które je wozi kilka razy w tygodniu. Spełnia jedynie obowiązek alimentacyjny narzucony przez Sąd (i to i tak po interwencji komorniczej). W dodatku jest osobą, która chce utrudnić Wnioskodawczyni życie na wszystkie sposoby. Toczą się przeciwko niemu dwie sprawy karne z powództwa Wnioskodawczyni (jedna o nękanie Wnioskodawczyni i mamy Wnioskodawczyni (..) uznany winnym lecz próbuje się odwołać, druga o uszkodzenie mienia ().