Interpretacja indywidualna z dnia 23.03.2018, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.34.2018.1.BS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.34.2018.1.BS

w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku, o którym mowa we wniosku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku, o którym mowa we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku, o którym mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego (spółka kapitałowa) i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest przede wszystkim produkcja i sprzedaż podzespołów wykorzystywanych

w przemyśle motoryzacyjnym. Wnioskodawca dostarcza swoje produkty różnym podmiotom a warunki współpracy określone są każdorazowo w umowie z odbiorcą. Dodatkowo towary dostarczane przez Wnioskodawcę objęte są gwarancją. Zgodnie z warunkami gwarancji Wnioskodawca zobowiązany jest w przypadku wykrycia wady do wymiany towaru na wolny od wad albo do zwrotu odbiorcy kosztów poniesionych w związku z wadliwością towarów. Produkowane przez Wnioskodawcę towary są sprzedawane również przez pośredników (odbiorcy Wnioskodawcy odsprzedają towary swoim kontrahentom). Jeden z odbiorców (w żaden sposób nie powiązany z Wnioskodawcą) poinformował Wnioskodawcę, iż w związku ze stwierdzeniem wady w dostarczanych przez Wnioskodawcę towarach zmuszony był do poniesienia kosztów wobec swojego kontrahenta (któremu ten odbiorca dostarczał wyroby Wnioskodawcy) m.in. koszty badań, wycofania produktów itd. Kontrahent odbiorcy złożył reklamację na produkowane przez Wnioskodawcę produkty i odbiorca w związku z tym na podstawie zawartej ze swoim kontrahentem ugody wypłacił mu rekompensatę (ugoda regulowana jest przepisami prawa niemieckiego). Koszty poniesione przez odbiorcę ten następnie refakturował, w związku z udzieloną przez Wnioskodawcę gwarancją, na Wnioskodawcę. Wnioskodawca mając na uwadze fakt, że odbiorca jest jednym z głównych kontrahentów i ew. sprzeciw mógłby wiązać się z zakończeniem współpracy, a co spowodowałoby spadek przychodów, Wnioskodawca podjął decyzję o wypłacie. Wobec powyższego odbiorca wystawił fakturę VAT (z opisu na fakturze wynika, że dotyczy ona problemu skażenia cząstkami silikonu) i obciążył Wnioskodawcę obowiązkiem zwrot poniesionych przez siebie kosztów. Wnioskodawca posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i w związku z tym być może nie całość, ale część zapłaconej odbiorcy kwoty zostanie mu zwrócona przez ubezpieczyciela.