Interpretacja indywidualna z dnia 13.03.2018, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.464.2017.2.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.464.2017.2.MM

Czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieodzyskanych kwot z tytułu należności wobec duńskiego Kontrahenta wskazanych w stanie faktycznym w związku z udokumentowaniem nieściągalności należności wobec tego Kontrahenta, a jeżeli tak, to za jaki rok podatkowy ta należność będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt podatkowy i jakie dokumenty Spółka winna posiadać, aby potwierdzić udokumentowanie nieściągalności tej wierzytelności?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął 29 grudnia 2017 r., uzupełnionym 1 i 6 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 lutego 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.464.2017.1.MM wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 1 i 6 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą siedzibę na terytorium Polski (dalej także: Spółka). Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż odlewów z żeliwa szarego i sferoidalnego wykonywanych w formach piaskowych. Spółka oferuje również usługi w zakresie doradztwa technologicznego i wykonawstwa oprzyrządowania odlewniczego. Odlewy produkowane przez Wnioskodawcę znajdują zastosowanie w branżach: rolnictwo, armatura przemysłowa, przemysł maszynowy, motoryzacja, galanteria odlewnicza i inne. W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą Wnioskodawca wystawił w 2011 r. dwie faktury sprzedażowe na rzecz duńskiego kontrahenta (dalej: Kontrahent). Fakturę nr 1 na kwotę 37.308,77 EUR z 16 sierpnia 2011 r. (154.858,99 zł) z terminem płatności na 15 września 2011 r. oraz fakturę nr 2 na kwotę 15.988,42 EUR z 2 września 2011 r. (66.276,66 zł) z terminem płatności na 2 października 2011 r. (dalej: należność, wierzytelność). Powyższe kwoty z faktur zostały ujęte przez Spółkę jako przychód podatkowy za okresy ich wystawienia. Następnie, Wnioskodawca otrzymał pismo od Syndyka Kontrahenta z 29 września 2011 r. skierowane do Spółki o postawieniu Kontrahenta z dniem 23 września 2011 r. w stan upadłości. Natomiast w dniu 13 października 2011 r. Spółka zgłosiła swoją wierzytelność z tytułu niezapłaconych faktur przez Kontrahenta do postępowania upadłościowego. Po zgłoszeniu wierzytelności do postępowania upadłościowego, Wnioskodawca za 2011 r. utworzył odpis aktualizujący z tytułu uprawdopodobnienia nieściągalności ww. należności. Odpis ten został zakwalifikowany przez Spółkę jako koszt podatkowy obniżający podstawę opodatkowania w podatku dochodowym za 2011 r. Następnie w 2013 r. Wnioskodawca z powodu braku postępów w postępowaniu upadłościowym dokonał zwiększenia podstawy opodatkowania za 2013 r. o wartość nieodzyskanych kwot ww. należności (wykazał przychód podatkowy). Zatem Spółka zapłaciła od nieodzyskanych kwot należności podatek dochodowy w rozliczeniu za 2013 r. W dniu 15 września 2015 r. do Spółki wpłynęło pismo z 3 września 2015 r. od Syndyka Kontrahenta, z którego wynika, że postępowanie upadłościowe zostanie zakończone w dniu 18 września 2015 r. na spotkaniu wierzycieli w Sądzie Upadłościowym. W piśmie zawarto także informację, że jeżeli rozliczenia zostaną zatwierdzone oraz nie będą zaskarżone, to wierzyciele nie będą otrzymywać dalszych informacji, bowiem oznacza to zamknięcie masy upadłościowej na spotkaniu wierzycieli. Należy także wyjaśnić, iż w związku z pismem Syndyka Kontrahenta, Spółka uzyskała część należności wynikających z ww. faktury, ale kwota ta była minimalna (1,07% ww. wierzytelności). Poza ww. pismem, Spółka nie otrzymała już od Syndyka żadnej korespondencji w sprawie Kontrahenta. Natomiast w 2017 r. we własnym zakresie pozyskała odpis z Centralnego Rejestru Działalności Gospodarczej w Danii dot. Kontrahenta (odpowiednik Krajowego Rejestru Handlowego w Polsce), z którego wynika, że datą zakończenia postępowania upadłościowego i wykreślenia Kontrahenta z tego rejestru była data 18 września 2015 r. Według wiedzy Spółki, regulacje prawne obowiązujące w Danii nie przewidują wydawania postanowienia przez Sąd Upadłościowy o zakończeniu postępowania upadłościowego, a postępowanie upadłościowe kończy się w przypadku spełnienia następujących warunków: aktywa majątku upadłej firmy zostały zlikwidowane; syndyk sporządził ostateczne rozliczenie majątku upadłego do podziału; sąd ds. upadłości potwierdził ostateczne rozliczenie syndyka na posiedzeniu sądowym; dochody upadłego zostały wypłacone wierzycielom. Reasumując, z uwagi na powyższe zdarzenia, w rozliczeniach podatkowych Spółki wykazała ona przychód podatkowy z tytułu ww. faktur i należność wynikająca z tych faktur w zdecydowanej większości nie została otrzymana przez Spółkę. Jednocześnie, Spółka nie obciążyła finalnie kosztów podatkowych w związku z wszczęciem i zakończeniem postępowania upadłościowego prowadzonego wobec Kontrahenta.