Interpretacja indywidualna z dnia 02.02.2018, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.803.2017.3.RS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.803.2017.3.RS

W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie usługi polegającej na udostępnieniu personelu w celu wykonania montażu instalacji elektrycznych i teletechnicznych na terytorium Szwecji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniach 13 grudnia 2017 r. oraz 16 stycznia 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie usługi polegającej na udostępnieniu personelu w celu wykonania montażu instalacji elektrycznych i teletechnicznych na terytorium Szwecji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 13 grudnia 2017 r. oraz 16 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie usługi polegającej na udostępnieniu personelu w celu wykonania montażu instalacji elektrycznych i teletechnicznych na terytorium Szwecji.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi budowlane w Szwecji, polegające przede wszystkim na realizacji dużych zleceń - w szczególności na kompleksowym wykonaniu instalacji na nowobudowanych obiektach (są to prace powyżej 12 m-cy). Podejmuje się także prac o mniejszym zakresie i czasie trwania, ale to są zdarzenia incydentalne. Wnioskodawca nie ma w tym kraju zorganizowanej stałej struktury, oddziału/filii, czy też jakiejś spółki zależnej. Nie ma w Szwecji biura firmy czy przedstawicielstwa. Na budowach tworzone są tzw. zaplecza budowy, ale to są raczej zaplecza socjalne. Podstawowa działalność (większościowa) i główny ośrodek z siedzibą i zapleczem technicznym, kadrowym jest w Polsce, jednak Wnioskodawca jest też zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Szwecji (NIP SE), gdzie rozlicza usługi świadczone na nieruchomościach. Do wykonywania zleceń w Szwecji Wnioskodawca wypożycza pracowników od innych firm. Nie ma to znamion agencji pracy tymczasowej. W każdym przypadku zasada była analogiczna. Pracownicy w tamtych firmach otrzymywali urlop bezpłatny na podstawie art. 174 1 Kodeksu pracy (na czas pracy u innego pracodawcy), pojedyncze przypadki na działalności gospodarczej zawieszali ją. Wnioskodawca przyjmował tych wszystkich pracowników na umowę o pracę, zgłaszał ich do ZUS i występował o A1 dla nich (podpisywane były podstawowe umowy o pracę na min. krajowe i oddelegowanie do pracy w Szwecji nie jechali w formule polecenia wyjazdu służbowego). Za czas pracy w ramach umowy o pracę Wnioskodawca płacił im wynagrodzenie. Firmy, które udostępniały pracowników nie świadczyły w Szwecji na rzecz Wnioskodawcy usług podwykonawczych na zlecenie i również jako pracownicy tamtych podmiotów. Była to rekompensata za użyczenie tych osób, które mogły w normalnych warunkach świadczyć pracę na rzecz tych firm jako ich pracodawców.