Interpretacja indywidualna z dnia 12.01.2017, sygn. 1462-IPPP1.4512.1086.2016.1.AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. 1462-IPPP1.4512.1086.2016.1.AW

w zakresie obowiązku stosowania proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a ustawy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe:

B. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub A. lub Spółka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność m.in. w obszarze usług finansowych obejmujących usługi faktoringu oraz windykacji wierzytelności obcych. W ramach tej działalności Spółka nabywa we własnym imieniu i na własną rzecz wierzytelności, które następnie we własnym zakresie windykuje. Realizacja ww. czynności nie stanowi po stronie Spółki odpłatnego świadczenia usług zwolnionych z VAT.

Przedmiotowe wierzytelności Spółka nabywa zarówno na podstawie umów zakupu wierzytelności, jak i na podstawie umów przelewu wierzytelności w formie pakietów (portfeli) zawierających większą liczbę wierzytelności. Nabywane wierzytelności stanowią tzw. wierzytelności trudne, tj. wierzytelności o wysokim ryzyku nieściągalności. Spółka nabywa je na własne ryzyko oraz za cenę niższą od ich wartości nominalnej. Nabywając wierzytelności Spółka zapewnia ich zbywcom środki finansowe bez konieczności angażowania się przez nich w długotrwały proces windykacji. Uzyskanie środków finansowych przez zbywców przed spłaceniem wierzytelności przez dłużników jest zatem istotą i celem współpracy pomiędzy Spółką i zbywcami. Cena nabycia ustalana jest na podstawie wyceny całego portfela, a nie poszczególnych wierzytelności. Ryzyko ekonomiczne z tym związane spoczywa na Spółce. Zawierane przez Spółkę umowy nie zawierają postanowień pozwalających na zmianę umówionej ceny sprzedaży w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności. Nabycie wierzytelności przez A. prowadzone jest zawsze na własny rachunek, z zaangażowaniem własnych środków, oraz obejmuje przejęcie wszelkich praw i obowiązków wynikających z nabywanych bezspornych wierzytelności. Wraz z przejęciem wierzytelności Spółka wchodzi w miejsce dotychczasowego wierzyciela. W efekcie, zbywcy wierzytelności zostają zwolnieni z ryzyka niewypłacalności dłużników, a Spółka jednocześnie przejmuje ryzyka związane z nabywanymi portfelami. O ile wierzytelności nie były sporne, umowy cesji nie przewidują możliwości przelewu zwrotnego wierzytelności oraz zmiany ceny/płatności ze strony sprzedającego.