Interpretacja indywidualna z dnia 05.07.2017, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.87.2017.1.AG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.87.2017.1.AG

w zakresie ustalenia, czy umowa zawarta przez Wnioskodawcę stanowi umowę leasingu finansowego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy, a także części odsetkowej spłacanych rat oraz w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu umowy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia, czy umowa zawarta przez Wnioskodawcę stanowi umowę leasingu finansowego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy, a także części odsetkowej spłacanych rat (pytanie nr 1) jest prawidłowe;
  

• sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu umowy (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umowa zawarta przez Wnioskodawcę stanowi umowę leasingu finansowego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy, a także części odsetkowej spłacanych rat oraz w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu umowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.W przyszłości Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia umowy z innym przedsiębiorcą osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą mającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej jako: Finansujący), na podstawie której Finansujący w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzieli Wnioskodawcy licencji na korzystanie ze znaku towarowego za wynagrodzeniem (dalej jako Umowa). Prawo ochronne do znaku towarowego przysługujące Finansującemu będzie podlegało ochronie wynikającej z rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo ochronne do znaku towarowego będzie stanowić wartość niematerialną i prawną Finansującego.