Interpretacja indywidualna z dnia 21.06.2017, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.35.2017.1.SG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.35.2017.1.SG

w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, o których mowa we wniosku wynikających z zawartej ugody sądowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 18 maja i 8 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, o których mowa we wniosku wynikających z zawartej ugody sądowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, o których mowa we wniosku wynikających z zawartej ugody sądowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako: Spółka) jest producentem wyrobów farmaceutycznych, specjalizującym się w produkcji leków generycznych wydawanych na receptę. Wnioskodawca we współpracy ze spółką A stworzył produkt generyczny oryginalnego wziewnego leku w inhalatorze proszkowym, o cechach i kształcie zbliżonym do inhalatora stosowanego przez spółkę B (dalej: Inhalator 1). W obszarze produktów leczniczych tzw. produkt generyczny oznacza odpowiednik (zamiennik) tzw. leku oryginalnego posiadający taki sam skład jakościowy i ilościowy substancji czynnych, postać farmaceutyczną i równoważność biologiczną wobec oryginalnego produktu leczniczego.

W początkowym okresie wyłącznym wytwórcą leku generycznego, stworzonego przez Wnioskodawcę i Spółkę A (dalej: Produkt), była Spółka A, zaś Wnioskodawca wyłącznie wprowadzał do obrotu Produkt wytwarzany przez Spółkę A, jednocześnie przygotowując się do rozpoczęcia wytwarzania Produktu we własnym zakładzie.