Interpretacja indywidualna z dnia 13.05.2016, sygn. IPPB6/4510-210/16-2/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB6/4510-210/16-2/AG

Czy w opisanym stanie faktycznym Bank miał i ma prawo kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów składnik wynagrodzenia wypłacanego pracownikom o nazwie świadczenia urlopowe?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą pracownikom składnika wynagrodzenia o nazwie świadczenia urlopowe jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą pracownikom składnika wynagrodzenia o nazwie świadczenia urlopowe.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank S.A. (dalej: Bank lub Wnioskodawca) posiada siedzibę dla celów podatkowych i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w sposób stały na terytorium Polski. Prowadzi działalność bankową na podstawie stosownego zezwolenia wydanego przez Komisję Nadzoru Finansowego, w oparciu o regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jest bankiem krajowym w rozumieniu tej ustawy).

Bank zatrudnia powyżej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Z przyczyn operacyjnych Wnioskodawca nie utworzył zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zgodnie z trybem przewidzianym w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 111; dalej jako: ustawa o ZFŚS) i nie dokonuje tym samym odpisów na taki fundusz. W zamian, w oparciu o wewnętrzny regulamin wynagradzania, Wnioskodawca wypłaca swoim pracownikom tzw. świadczenia urlopowe, stanowiące dodatkową pensję w stosunku do wynagrodzenia podstawowego. Zasady wypłacania są oparte na zasadach wynikających z ustawy o ZFŚS, tj. wypłacane są one raz w roku, każdemu pracownikowi, który skorzystał w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. W regulaminie wynagradzania Banku powyższe dodatkowe wynagrodzenie nazwane zostało nawet świadczeniem urlopowym, niemniej jednak nie jest to w sensie prawnym świadczenie urlopowe w rozumieniu art. 3 ust. 4-6 ustawy o ZFŚS i podlega tym samym zasadom opodatkowania i oskładkowania jak inne pieniężne dodatki płacowe (np. premie). Jest ono również wylistowane w tym regulaminie ( § 3 ) jako jeden ze składników wynagrodzenia za pracę w Banku cyt.: § 3. Składnikami wynagrodzenia za pracę w Banku są: 1. wynagrodzenie zasadnicze, 2. dodatki do wynagrodzenia zasadniczego za pracę w godzinach nadliczbowych, 3. ryczałt za pracę w godzinach nadliczbowych, 4. dodatki do wynagrodzenia zasadniczego za pracę w porze nocnej oraz w niedziele i święta, 5. odprawy pieniężne: a) emerytalna i rentowa, b) pośmiertna oraz świadczenia dodatkowe: 6. nagrody pieniężne i rzeczowe, w tym za szczególne osiągnięcia, 7. świadczenie urlopowe. W zamyśle Banku dodatkowe wynagrodzenie pracowników w postaci świadczenia urlopowe ma z jednej strony rekompensować brak ZFŚS, a z drugiej być elementem stymulującym pracowników do wykorzystywania urlopów wypoczynkowych, co daje pracodawcy możliwość zmniejszania rezerw na niewykorzystane urlopy, czyli poprawę jego wyniku finansowego.