Interpretacja indywidualna z dnia 01.06.2016, sygn. IBPB-1-3/4510-281/16/WLK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-1-3/4510-281/16/WLK

Czy z uwagi na różne podejście rachunkowe i podatkowe do remontu środka trwałego, wydatek opisany w stanie faktycznym powinien podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont środka trwałego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na remont środka trwałego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również: Wnioskodawca) posiada w ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy marki Star-266. Decyzją zarządu Spółki dokonano szeregu napraw remontowych ww. samochodu z uwagi na zużycie eksploatacyjne środka trwałego. Przeprowadzone prace remontowe stanowiły remont kapitalny, gdyż polegały na remoncie podwozia pojazdu, zabudowy tylnej oraz remoncie skrzyni tylnej ładunkowej. Całkowity koszt remontu wyniósł 122.900 netto. Powyższy koszt został poniesiony na podstawie faktury VAT wystawionej 1 grudnia 2014 r. przez Wykonawcę. Zgodnie z przyjętymi zasadami współmierności oraz istotności jak również zgodnie z wytycznymi MSR 16, koszty bieżącego utrzymania środków trwałych i ich konserwacji, niebędące remontem kapitalnym lub przeglądem okresowym obciążają wynik finansowy okresu, w którym wystąpiły. W konsekwencji, Spółka ujęła koszt remontu kapitalnego w księgach rachunkowych jako zwiększenie wartości środka trwałego. Koszt remontu kapitalnego jest odnoszony w koszty bilansowe, proporcjonalnie do przewidywanego okresu użytkowania, poprzez odpisy amortyzacyjne. Okres użytkowania weryfikowany jest co roku, gdyż nie sposób przewidzieć dokładnie kiedy będzie dokonywany następny remont, wszystko to zależy od stopnia eksploatacji samochodu. Natomiast, dla potrzeb podatkowych zakres prac obejmujący koszty remontu stanowią odtworzenie stanu pierwotnego łącznie z wymianą zużytych składników technicznych ww. samochodu. Opisane prace remontowe nie stanowią ani ulepszenia ani przebudowy; czy rozbudowy samochodu marki Star w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Zatem, wartość prac remontowych nie stanowi ulepszenia środka trwałego, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.