Interpretacja indywidualna z dnia 28.12.2016, sygn. 0461-ITPP1.4512.703.2016.2.MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. 0461-ITPP1.4512.703.2016.2.MN

Sposób ustalenia wskaźnika proporcji dla jednostki budżetowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2016 r. (data wpływu 27 września 2016 r.) uzupełnionym w dniach 29 listopada i 1 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wskaźnika proporcji dla jednostki budżetowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 29 listopada i 1 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wskaźnika proporcji dla jednostki budżetowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dom Pomocy Społecznej (zwany dalej Wnioskodawcą) jest jednostką budżetową powiatu i posiada zezwolenie wydane przez wojewodę na prowadzenie domu pomocy społecznej. Podstawowym zakresem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług z zakresu pomocy społecznej na podstawie ustawy o pomocy społecznej. Ponadto Wnioskodawca osiąga obrót ze sprzedaży posiłków pracownikom i osobom trzecim, wynajmu lokali oraz usług rehabilitacji na rzecz osób fizycznych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2016 poz.710) usługi pomocy społecznej są zwolnione z podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2016 poz. 930) pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca. Odpłatność jest ustalana na podstawie decyzji właściwego organu pomocy społecznej. W praktyce odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej finansowana jest z odpłatności mieszkańców, odpłatności rodzin mieszkańców kierowanych po 1 stycznia 2004 r., odpłatności gmin kierujących osoby do domów pomocy społecznej oraz z dotacji państwowej w stosunku do osób skierowanych do domu pomocy społecznej przed 1 stycznia 2004 r. Dotacje dla domów pomocy społecznej planowane są w budżetach wojewodów. Średnią miesięczną kwotę dotacji na 1 mieszkańca w województwie stanowi ustalana w budżecie wojewody miesięczna kwota dotacji przeznaczona na działalność domów, podzielona przez liczbę mieszkańców w tych domach. W praktyce średnia miesięczna kwota dotacji na jednego mieszkańca może co miesiąc się zmieniać (wzrastać), ponieważ liczba dotowanych mieszkańców zmniejsza się. W praktyce dotacja powyższa nie pokrywa kosztów utrzymania mieszkańca, który został skierowany do domu pomocy społecznej przed 1 stycznia 2004 r. Przedmiotowa dotacja jest przekazywana do budżetu powiatu, ten z kolei przekazuje ją domowi pomocy społecznej na pokrycie wydatków. Zgodnie z art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2016 poz. 710) podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W przypadku dotacji otrzymywanych przez dom pomocy społecznej powyższa dotacja nie ma wpływu na cenę świadczonych usług, a zatem w ocenie Wnioskodawcy powyższa dotacja nie stanowi obrotu w rozumieniu ww. art. 29a. Ponieważ Wnioskodawca jest jednostką budżetową, to zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady, jest zobowiązany do ustalenia prewskaźnika. Powyższy wskaźnik powinien być ustalony zgodnie z § 3 ust 3 rozporządzenia MF z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193).