Interpretacja indywidualna z dnia 22.01.2015, sygn. IPPP1/443-1338/14-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-1338/14-2/MP

opodatkowanie usług finasowania wierzytelności;

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych w ramach Umowy Finansowania Wierzytelności /Faktur za usługę kompleksową, opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych w ramach Umowy Finansowania Wierzytelności /Faktur za usługę kompleksową, opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe :

Bank (dalej Bank" lub Wnioskodawca") w ramach swojej oferty dla podmiotów gospodarczych świadczy usługi, które zaliczane są do szeroko rozumianych usług o charakterze faktoringowym (w Polsce jak dotychczas nie stworzono legalnej definicji pojęcia faktoring"), w tym m.in. faktoringu niewłaściwego (niepełnego) czyli usługi faktoringu z regresem do faktoranta od którego Wnioskodawca nabył uprzednio wierzytelności. Jednocześnie Klientom (dalej Klient"), którzy z rozmaitych powodów nie chcą dokonywać cesji swoich wierzytelności na Bank (m.in. gdy Klient podpisał umowę z Dłużnikiem, w której zawarto zastrzeżenie na mocy art. 514 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93, dalej Kodeks cywilny"), że przelew wierzytelności nie może nastąpić bez zgody Dłużnika (dalej Dłużnik") - tzw. zasada pactum de non cedento), Wnioskodawca zamierza oferować alternatywną metodę finansowania wierzytelności, która w sensie ekonomicznym zbliżona jest do faktoringu niepełnego (dalej Umowa Finansowania Wierzytelności/Faktur"). Analogicznie do faktoringu, Klient, który będzie korzystał z Umowy Finansowania Wierzytelności/Faktur, uzyska natychmiastowe finansowanie wierzytelności, dzięki czemu może poprawić swoją płynność finansową, a także wykorzystać uzyskane środki na prowadzenie bieżącej działalności sukcesywnie zwiększając jej zakres. Zatem i w tym przypadku, Wnioskodawca finansuje Klienta wypłacając mu środki na podstawie przedstawionych i wprowadzonych przez Klienta do systemu faktur, przy czym, co szczególnie istotne - zarówno w jednym jak i w drugim przypadku ryzyko niewypłacalności obciąża Klienta, choć w przypadku usługi Umowy Finansowania Wierzytelności/Faktur nie dochodzi do nabycia wierzytelności przez Wnioskodawcę od Klienta (brak cesji wierzytelności).