Interpretacja indywidualna z dnia 10.12.2015, sygn. ITPP1/4512-961/15/KM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP1/4512-961/15/KM

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zobligowany do zastosowania od dnia 1 stycznia 2016 r. sposobu określenia proporcji tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2c ustawy? Czy w dalszym ciągu współczynnik proporcji Wnioskodawca może ustalać tak jak do 31 grudnia 2015 r. zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.) uzupełnionym w dniu 7 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ustalenia prewspółczynnika w oparciu o art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 7 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ustalenia prewspółczynnika w oparciu o art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Szpital (dalej: Wnioskodawca) od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z zastosowaniem art. 90 ustawy o VAT (proporcja odliczeń), gdyż brak jest możliwości zastosowania alokacji bezpośredniej w odniesieniu do wydatków, którym nie można w momencie dokonania nabycia towarów i usług przypisać bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi albo zwolnionymi. Prawo to wykreowała nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2011 r. (Dz. U. Nr 64, poz. 332 z 2011 r.) w art. 90, ustawodawca od dnia 1 kwietnia 2011 r., zmienił zasady proporcjonalnego odliczania podatku VAT i przyznał prawo do odliczenia części podatku naliczonego podmiotom świadczącym między innymi: usługi zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu oraz świadczenia opodatkowane podatkiem VAT bez względu na wysokość współczynnika sprzedaży. Wnioskodawca po dostosowaniu systemu finansowo-księgowego od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego strukturą w wysokości 1%. W latach 2012, 2013, 2014, 2015 u Wnioskodawcy współczynnik sprzedaży nie przekroczył wysokości 1%. Ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo Zamówień Publicznych, w art. 86 po ust. 2 dodaje ust. 2a i wprowadza od dnia 1 stycznia 2016 r. pojęcie sposobu określenia proporcji tzw. prewspółczynnik, odpowiadającego specyfice wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej i dokonywanych nabyć. Zgodnie z wprowadzonym art. 86 ust. 2c ustawy o podatku od towarów i usług przy wyborze sposobu określania proporcji w przypadku Wnioskodawcy najbardziej reprezentatywnym sposobem określenia proporcji jest kryterium rocznego obrotu art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy. Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą jako podmiot wykonujący działalność leczniczą na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r., o działalności leczniczej (Dz.U. nr 112, poz. 654). Podstawą opodatkowania (art. 29a ustawy o VAT), za którą Wnioskodawca otrzymuje zapłatę jest zgodnie z paragrafem 6 Statutu Wnioskodawcy udzielanie świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia, uczestniczenie w realizacji zdań i programów zdrowotnych oraz naukowych zlecanych przez instytucje naukowe, zakłady pracy, organizacje społeczne, jednostki samorządu terytorialnego i inne podmioty, objętych dokumentem p.n. faktura za wykonane świadczenia na podstawie art. 106a, ale korzystających ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 i 26 lit. b ustawy. Wnioskodawca świadczy również usługi medyczne, które nie spełniają definicji usługi medycznej, gdyż jej wykonanie nie służy m.in. poprawie zdrowia dlatego usługi te opodatkowane są stawką VAT 23%. Wnioskodawca świadczy także usługi hotelowe opodatkowane stawką 8%. Ponadto na podstawie ww. Statutu, Wnioskodawca wykonuje pozostałą działalność inną niż działalność lecznicza objętą dokumentem p.n. faktura na podstawie art. 106a, a polegającą na wydzierżawianiu pomieszczeń i terenu wraz z mediami opodatkowaną stawką podatku VAT 23% oraz 8% w przypadkach dopuszczających stosowanie preferencji. Wnioskodawca od 2013 r. do 2016 r. na podstawie zawartej umowy z Ministerstwem Zdrowia otrzymuje dotację celową na realizację inwestycji budowlanej, polegającej na spełnieniu wymogów określonych rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r., w sprawie szczegółowych wymagań jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U. z 2012 r., poz. 739). Wpływ dotacji celowej na rachunek bankowy Wnioskodawcy dokonywany jest na podstawie zestawienia poniesionych wydatków przez Wnioskodawcę i nie stanowi zapłaty, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT. W związku z tym, że Wnioskodawca od 1 stycznia 2016 r. w dalszym ciągu będzie nabywał towary i usługi jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a świadczone przez Wnioskodawcę usługi wchodzą w zakres art. 5 ustawy o VAT i nie będzie wykonywał żadnych czynności poza reżimem ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2016 r. nie będzie określał proporcji na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy o VAT tzw. prewspółczynnikiem, ale jak do dnia 31 grudnia 2015 r. współczynnikiem sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ww. ustawy.