Interpretacja indywidualna z dnia 27.05.2015, sygn. ITPB2/4511-363/15/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/4511-363/15/MM

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć ulgę prorodzinną proporcjonalnie do czasu zamieszkiwania z nią dzieci?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 22 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni jest rozwiedziona i ma dwóch synów (ur. w 2001 r. oraz w 2006 r.). Na podstawie wyroku sądu obojgu rodzicom przysługuje pełnia władzy rodzicielskiej, przy czym określono miejsce zamieszkania dzieci przy matce. Aktualnie wysokość alimentów łącznie na dwoje dzieci to 830 zł miesięcznie (420 zł na starsze dziecko i 410 zł na młodsze dziecko). Poza alimentami dzieci dostają od ojca prezenty okolicznościowe (urodziny, imieniny i święta). Ojciec dzieci nie daje dodatkowych pieniędzy, np. na zakup książek do szkoły, wycieczek szkolnych. Dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią w K., ojciec dzieci mieszka za W. Dzieci przebywają u ojca jeden tydzień ferii zimowych i jeden miesiąc wakacji, a Święta Wielkanocne i Bożego Narodzenia spędzają u niego co drugi rok (ustalenia własne między Wnioskodawczynią i ojcem dzieci). Jednakże ostatnie święta dzieci spędziły u ojca w 2011 r. ojcu dzieci nie pasował przyjazd do synów w 2013 r. Ponadto ojciec dzieci nie bierze udziału w ich wychowywaniu, nauce, dbaniu o zdrowie. Kontakt telefoniczny utrzymuje z dziećmi w urodziny, imieniny oraz święta. Na wyjazd do ojca dzieci zabierają swoje zabawki, ubrania, fotelik samochodowy. W przypadku zniszczenia ubrań, obuwia ojciec nie kupuje im nowych i muszą chodzić w tym co mają. Nawet gdy dzieci są chore ojciec nie kupuje im lekarstw, ponieważ powinny były je ze sobą przywieźć (i nie chodzi tu o leki wydawane na receptę). Do tej pory obliczając wysokość ulgi z tytułu wychowywania dzieci Wnioskodawczyni brała pod uwagę czas, jaki dzieci przebywają w domu, a jaki u ojca i do niedawna ojciec dzieci nie wnosił sprzeciwu. Ostatnio jednak młodszy syn był w szpitalu i Wnioskodawczyni poprosiła go, by przyjechał pomóc w opiece nad dziećmi (by pobył trochę w szpitalu z młodszym synem, tak by Wnioskodawczyni mogła zając się starszym, który chodzi do szkoły). Po ostrej wymianie zdań ojciec dzieci przyjechał na 13 godzin, co było wręcz wymuszone, a ze starszym synem nawet nie skontaktował się telefonicznie. Po tym wydarzeniu Wnioskodawczyni otrzymała od ojca dzieci informacje, że zgodnie z interpretacją zmieniającą z dnia 7 sierpnia 2013 r., nr DD3/033/163/IMD/13/RD-81510/13 on odlicza sobie połowę ulgi.