Interpretacja indywidualna z dnia 18.12.2014, sygn. IPPP3/443-990/14-2/ISZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-990/14-2/ISZ

w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pan M. (dalej: Wnioskodawca), od września 2012 r., prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą C.. Głównym przedmiotem powyższej działalności jest świadczenie usług ogólnobudowlanych, m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych.

Wnioskodawca wykonuje powyższe usługi na terytorium Polski oraz Szwecji. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik VAT w Szwecji.

Usługi wykonywane na terytorium Szwecji w całości świadczone są dla szwedzkich kontrahentów, którzy prowadzą działalności gospodarcze i są podatnikami szwedzkiego podatku od wartości dodanej. Usługi takie Wnioskodawca świadczy jako podwykonawca, umowy z kontrahentami zawierane są na konkretne świadczenia, czas trwania których, z reguły nie przekracza trzydziestu dni.