Interpretacja indywidualna z dnia 25.02.2014, sygn. IPPB2/436-38/14-3/MZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Reasumując, należy stwierdzić, że umowa powiernicza, jako czynność nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy powierniczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy powierniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany w dalszej części wniosku Wnioskodawcą lub Powiernikiem) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Jest licencjonowanym doradcą inwestycyjnym.

Wnioskodawca rozważa w przyszłości jako powiernik zawarcie z osobą prawną z siedzibą za granicą (Powierzającym) umowy o powierniczy zarząd akcjami w spółce komandytowo -akcyjnej prawa polskiego z siedzibą w Polsce. Powierzający jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity, Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm.), który jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w państwie swojej siedziby (jedno z państw członków Unii Europejskiej). Powierzający nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wykorzystywanego w związku z realizacją opisanej we wniosku Umowy.