Interpretacja indywidualna z dnia 29.09.2014, sygn. ILPP2/443-645/14-4/SJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-645/14-4/SJ

Podatek od towarów i usług w zakresie nabycia środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia składników majątkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 4 czerwca 2014 r., do Biura KIP w Lesznie 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia składników majątkowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia składników majątkowych. Wniosek uzupełniono 24 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Spółka A spółka z o.o. ma zamiar dokonać zakupu składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, którymi będą:

• prawa do dokumentacji geologicznej;
• waga samochodowa wraz z najazdami;
• nieruchomości, stanowiące działki.

Wyżej wymienione składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa mają zostać nabyte w odstępach czasu. A Sp. z o. o. nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu żwiru i piasku, dla legalizacji tego zamierzenia zmuszona byłaby posiadać szereg uprawnień oraz koncesji. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 roku Prawo geodezyjne i górnicze wymaga kolejno uzyskania koncesji, tj. na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża oraz złożenie wniosku o jego zatwierdzenie, wystąpienie organu o opinie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), uzyskanie decyzji zatwierdzającej projekt robót geologicznych. Waga, której kupno jest planowane nie posiada legalizacji, w związku z czym Wnioskodawca musiałby się zwrócić do właściwego Obwodowego Urzędu Miar o legalizację, bowiem zgodnie z ustawą z dnia 24 sierpnia 2001 roku kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia za brak legalizacji grozi kara grzywny. Aby Zainteresowany mógł prowadzić ww. działalność gospodarczą, Spółka musiałby nabyć dodatkowo: żwirownie lub zawrzeć umowę dzierżawy złoża, refuler do pogłębiania złoża, koparkę, spycharkę, zakład przeróbczy kruszywa w którego skład wchodzą: przesiewacz z sitami o rożnych wielkościach prześwitów, taśmociągi do transportu, kruszarkę do rozdrabniania zbyt dużych ziaren na mniejszą granulację, wagę samochodową, uzyskać dostęp do prądu, oraz dostęp do wody (wodociągu). Do terenów nieruchomości zbywcy nie jest podciągnięta linia energetyczna, w wyniku czego niemożliwa jest praca takich urządzeń jak waga samochodowa czy kruszarka, które nie mogą pracować samodzielnie. Koszt podłączenia agregatu prądotwórczego przewyższy koszt wydobycia, jak również rentowność sprzedaży kruszyw na rynku. Stworzenie zakładu przeróbczego jest to inwestycja polegająca na poniesieniu bardzo dużych wydatków. Brak jest także koncesji Urzędu Marszałkowskiego na wydobycie kruszywa naturalnego ze złoża, ponieważ sprzedany ma zostać obszar o mniejszej powierzchni, niż ten, który obejmuje koncesja, zatem konieczne będzie sporządzenie korekty ilości złoża i obszaru górniczego, a co za tym idzie wystąpienie o nową koncesję.