Interpretacja indywidualna z dnia 14.04.2014, sygn. ITPP2/443-33/14/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/443-33/14/AP

Nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 31 marca 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania nakładów poczynionych w obcym środku trwałym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 marca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania nakładów poczynionych w obcym środku trwałym.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie autobusowych usług przewozowych, polegających w szczególności na świadczeniu usług przewozu osób w zakresie regularnych linii w komunikacji publicznej na terenie kraju. W ramach prowadzonej działalności, Spółka w niektórych lokalizacjach dzierżawi grunty od jednostek samorządu terytorialnego, na potrzeby dworców autobusowych. Taki przypadek miał miejsce w miejscowości w południowej Polsce, gdzie poprzedniczka prawna Spółki, a następnie Spółka, od 1983 r. nieprzerwanie, na podstawie kilku umów dzierżawy, początkowo od Skarbu Państwa a następnie od jednostki samorządu terytorialnego, władała nieruchomością z przeznaczeniem na prowadzenie dworca autobusowego. Zgodnie z pierwszą umową dzierżawy (1983 r.), poprzedniczka prawna Spółki miała prawo wykonania robót adaptacyjnych w przedmiot dzierżawy w zakresie niezbędnym dla celów prowadzonej działalności i uzgodnionym z wydzierżawiającym (w szczególności robót wykończeniowych budynku dworca, zbiornika przeciwpożarowego, kanalizacji deszczowej, oświetlenia terenu, zadaszenia przystanków). Przedmiotem umowy był grunt, na którym znajdował się m.in. budynek w stanie surowym, nakryty dachem z częściowo założoną stolarką okienną oraz częściowymi instalacjami wewnętrznymi. Poprzedniczka prawna Spółki nie nabyła poniesionych nakładów na przedmiotowym gruncie. Po zawarciu umowy poprzedniczka prawna nie wzniosła w całości budynków lub budowli, a dokonywała jedynie modernizacji istniejących (ponosząc dalsze nakłady). Umowa ta określała wysokość czynszu wg określonej stawki amortyzacyjnej od wartości obiektów budowlanych, znajdujących się na dzierżawionym terenie oraz przewidywała, że rozliczenie nakładów po zwrocie przedmiotu dzierżawy nastąpi w takim zakresie, w jakim wydzierżawiający wzbogaciłby się kosztem dzierżawcy. W kolejnej umowie dzierżawy (1996 r.) dzierżawca zobowiązał się dokonać nakładów na przedmiot dzierżawy (remont budynku i placu), zaś kwota tych wydatków została całkowicie rozliczona z czynszem dzierżawnym. Umowa z 1996 r. przewidywała rozliczenie nakładów koniecznych poniesionych wcześniej na podstawie umowy z 1983 r., po zwrocie przedmiotu dzierżawy. W 2002 r. została zawarta kolejna umowa, która zobowiązywała dzierżawcę do dokonywania nakładów inwestycyjnych w przedmiot dzierżawy, co roku w okresie 3 lat (m.in. wymiany pokrycia dachowego, remontu placu, chodników). W okresie dzierżawy gruntu od jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z umową, Spółka uzyskała bonifikatę w zakresie wysokości czynszu najmu w zamian za poniesione nakłady finansowe w zakresie ulepszenia obiektu dworca autobusowego. W 2005 r. zawarto kolejną umowę, w której wydzierżawiający zobowiązał się do dokonywania w każdym roku umowy, remontów placu manewrowego w zakresie ustalonym z dzierżawcą. Ostatnia umowa dzierżawy została zawarta w 2009 r. i nie zawierała zapisów odnośnie nakładów poniesionych na podstawie umowy z 1983 r. Spółka czerpała korzyści z dokonywanych nakładów zarówno na potrzeby własnej działalności jak i na potrzeby udostępnienia nieruchomości innym przewoźnikom (odprawa obcych kursów).