Interpretacja indywidualna z dnia 27.03.2013, sygn. ITPP1/443-164/13/KM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP1/443-164/13/KM

Brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobową spółką prawa handlowego. Prowadzi działalność gospodarczą, polegającą w przeważającej części na świadczeniu szeroko rozumianych usług budowlanych, w tym polegających miedzy innymi na realizacji umów o świadczenie usług długoterminowych - z okresem realizacji ponad 12 miesięcy. Przedmiotowe usługi Wnioskodawca (czynny podatnik podatku VAT) wykonuje między innymi zatrudniając podwykonawców prowadzących samodzielną działalność gospodarczą. Zgodnie z zawartymi umowami wykonywane roboty rozliczane są na podstawie okresowych, (częściowych) protokołów odbioru - fakturami częściowymi, a po ostatecznym (końcowym) protokole odbioru, wystawiana jest faktura końcowa. Zgodnie z zawieranymi umowami inwestorzy (odbiorcy usługi) z każdej wystawionej dla nich przez Wnioskodawcę faktury, zatrzymują określoną procentowo kwotę faktury na kaucję gwarancyjną, stanowiącą dla inwestora formę zabezpieczenia należytego wykonywania robót przez Wnioskodawcę, bądź też służącą pokryciu roszczeń wynikających z ich niewykonania, czy też nienależytego wykonania. Umowy określają także termin i sposób zwrotu lub rozliczenia zatrzymanej kaucji. Podobnie Wnioskodawca postępuje ze swoimi podwykonawcami, tj. z każdej faktury podwykonawcy zgodnie z umową zatrzymuje określony w umowie procent wartości faktury z przeznaczeniem na kaucję gwarancyjną. W prowadzonej ewidencji w postaci ksiąg rachunkowych - zarówno kaucje wynikające z zatrzymania przez inwestora części wynagrodzenia objętego fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, jak i odpowiednio część wynagrodzenia z faktury podwykonawcy zatrzymanego przez Wnioskodawcę, ewidencjonowane są na kontach rozrachunkowych (analitycznie prowadzonych wg poszczególnych kontrahentów) jako kaucja gwarancyjna udzielona i otrzymana. Zdaniem Wnioskodawcy, zatrzymane i pobrane kaucje gwarancyjne, szczegółowo określone w umowach, jakie zawierane są zarówno pomiędzy Wnioskodawcą a inwestorem oraz pomiędzy Wnioskodawcą a jej podwykonawcami mają charakter zwrotny, a wynikające z nich kwoty mają być gwarancją należytego wykonania robót i usług oraz ewentualnie służyć pokryciu roszczeń z tytułu niewykonania umowy lub nienależytego wykonania umowy - nie wpływają one na wysokość przychodów ani kosztów uzyskania przychodów. Są więc neutralne podatkowo. Wnioskodawca w przypadku wystawianych inwestorowi faktur do przychodu danego okresu zalicza całość faktury nie pomniejszając tego przychodu o zatrzymaną przez inwestora kwotę kaucji gwarancyjnej.