Interpretacja indywidualna z dnia 09.01.2012, sygn. IBPP1/443-1502/11/AL, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/443-1502/11/AL

W zakresie braku możliwości dokumentowania sprzedaży jedną fakturą wystawioną za cały miesiąc.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011r. (data złożenia 29 września 2011r.), uzupełnionego pismem z dnia 2 stycznia 2012r. (data złożenia 2 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży jedną fakturą wystawioną za cały miesiąc - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2011r. złożono w tut. organie ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży jedną fakturą wystawioną za cały miesiąc.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 stycznia 2012r. (data złożenia w tut. organie 2 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 grudnia 2011r. znak: IBPP1/443-1502/11/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dostawy opakowań. Wnioskodawca utrzymuje w ramach umów z klientami magazyny wirtualne, dla każdego z klientów jest to określona powierzchnia magazynowa u klienta, którą zarządza klient i pobiera on towar według własnych potrzeb w bliżej nie określonym dla Wnioskodawcy czasie i ilości.

Na wirtualnym magazynie funkcjonują bufory towarowe (poziom towaru pomiędzy minimum danego asortymentu, który musi zabezpieczać produkcję klienta, a maksimum asortymentu, powyżej którego nie chce klient utrzymywać stanu, gdyż nie jest pewien czy uda mu się sprzedać towar wykorzystując daną ilość opakowań).