Interpretacja indywidualna z dnia 14.06.2011, sygn. ITPB2/436-45/11/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Czy zawarta w dniu 9 listopada 2010 r. umowa pożyczki objęta jest zwolnieniem przedmiotowym w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 15 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczki pieniężnej ze środków przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczki pieniężnej ze środków przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 listopada 2010 r. zawarł Pan - w związku z pełnieniem funkcji Sędziego - ze Skarbem Państwa - umowę pożyczki na cele mieszkaniowe. Funkcję sędziego sądu powszechnego pełni Pan na podstawie powołania, o którym mowa w przepisach ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych. Stosunek służbowy łączy Pana ze Skarbem Państwa.

Umowa pożyczki została zawarta w związku z pełnioną funkcją na podstawie przepisu art. 96 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z którym sędziemu może być przyznana, jako pożyczka, pomoc finansowa na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Środki na pomoc finansową, o której mowa w art. 96 § 1 ww. ustawy, stanowią do 6% rocznego funduszu wynagrodzeń osobowych sędziów (art. 96 § 2) i przewidywane są rokrocznie w ustawie budżetowej. Na podstawie art. 96 § 3 tej ustawy Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób planowania i wykorzystywania środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów oraz warunki przyznawania pomocy, o której mowa w § 1, z uwzględnieniem zaangażowania środków własnych sędziego, udziału kolegiów sądów w przyznawaniu pomocy oraz zasady racjonalności gospodarowania środkami oraz przy przyjęciu zasady, że w razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego w sposób, o którym mowa w art. 68, pożyczka podlega zwrotowi wraz z oprocentowaniem w wysokości obowiązującej przy powszechnie dostępnych kredytach bankowych.