Interpretacja indywidualna z dnia 02.08.2010, sygn. ITPB3/423-387a/09/10-S/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-387a/09/10-S/PS

Sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w związku z wyłudzonym kredytem bankowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 210/10 stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w związku z wyłudzonym kredytem bankowym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w związku z wyłudzonym kredytem bankowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank jest obecnie członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej - jednak z uwagi na bliski termin jej rozwiązania, a tym samym nabycia przez Bank z powrotem statusu podatnika podatku dochodowego, Spółka jest zainteresowana uzyskaniem indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w poniższej kwestii.

Bank w ramach prowadzonej działalności udziela kredytów osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca posiada wewnętrzne procedury bezpieczeństwa, które mają na celu ograniczenie wyłudzeń kredytów, w szczególności poprzez szczegółowe badanie tożsamości potencjalnych kredytobiorców. Niemniej, pomimo iż pracownicy Banku podejmujący decyzję o udzieleniu kredytu działają zgodnie z przepisami prawa oraz przyjętymi procedurami bankowymi, nie do uniknięcia nawet przez ostrożnie działający podmiot są sytuacje, w których dochodzi do udzielenia kredytu na podstawie sfałszowanych albo skradzionych dokumentów tożsamości. W sytuacji, gdy osoba figurująca w umowie kredytu jako kredytobiorca kwestionuje istnienie wierzytelności z tytułu zawarcia umowy kredytu poprzez zakwestionowanie autentyczności złożonych pod umową podpisów wszczynana jest wewnętrzna procedura wyjaśniająca wszystkie okoliczności zawarcia umowy. Podejrzenie, iż Bank został wprowadzony w błąd co do osoby kredytobiorcy i stał się pokrzywdzonym przestępstwem doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzania mieniem określonego w art. 286 kodeksu karnego poprzez podrobienie podpisu kredytobiorcy określonego w art. 271 kodeksu karnego skutkuje złożeniem przez Bank lub osobę figurującą jako kredytobiorca zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa do właściwych organów ścigania (Policja lub Prokuratura). W toku czynności śledztwa (dochodzenia) organy ścigania podejmują czynności mające na celu ustalenie, czy doszło do popełnienia przestępstwa wyłudzenia kredytu i równoczesnego sfałszowania podpisu osoby figurującej na umowie kredytowej jako kredytobiorca. W tym celu organy ścigania przeprowadzają szereg czynności mających na celu ustalenie, czy doszło do popełnienia przestępstwa doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzania mieniem określonego w art. 286 kodeksu karnego poprzez podrobienie podpisu kredytobiorcy określonego w art. 271 kodeksu karnego i następnie, w razie stwierdzenia, iż osoba, której dane figurują na umowie kredytu rzeczywiście owej umowy nie zawarła, ustalenie, kto jest sprawcą przestępstwa. Przeprowadzane przez organy ścigania czynności nie zawsze jednak pozwalają na ustalenie, kto dopuścił się przestępstwa wyłudzenia kredytu oraz sfałszowania podpisu kredytobiorcy. Brak jakichkolwiek dowodów pozwalających na stwierdzenie przez kogo rzeczywiście podpis został złożony i tym samym, kto był sprawcą przestępstwa podrobienia podpisu i doprowadzenia Banku do niekorzystnego rozporządzania mieniem skutkuje wydaniem przez organy ścigania postanowienia o umorzeniu postępowania z powodu niewykrycia sprawcy. Wydanie postanowienia o umorzeniu śledztwa potwierdzającego wykonanie przez organy ścigania szeregu czynności postępowania przygotowawczego, które jednak z powodu braku dowodów nie doprowadziły do ustalenia sprawcy przestępstwa wyłącza możliwość odzyskania przez Bank kwoty kredytu oraz należnych mu odsetek z powodu nieustalenia podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody wyrządzonym przestępstwem, do którego Bank mógłby wystąpić z roszczeniem. Tym samym Bank traci definitywnie możliwość odzyskania kwoty udzielonego kredytu, gdyż nie można ustalić osoby, do której możliwe jest skierowanie roszczenia o zwrot bezpodstawnie uzyskanej kwoty kredytu lub o odszkodowanie z tytułu wyrządzenia szkody popełnionym przestępstwem.