Interpretacja indywidualna z dnia 19.01.2009, sygn. IBPBII/1/415-25/08/MCZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBII/1/415-25/08/MCZ

Czy spółka powinna nadal pobierać zaliczki na podatek dochodowy w sytuacji, gdy pracownik przebywa we Francji dłużej niż 183 dni w roku podatkowym?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura 29 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zasad opodatkowania dochodów pracowników wykonujących pracę na terytorium Francji przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym jest prawidłowe
• w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów pracowników wykonujących pracę na terytorium Francji przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym oraz w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. będąca wnioskodawcą jest podmiotem działającym w branży budowlanej. Prace montażowe realizuje także na terenie Francji. W tym celu pracownicy spółki zostają oddelegowani do pracy na budowach tam położonych. Poszczególne okresy oddelegowania nie przekraczają 3 miesięcy, ale pracownicy mogą wyjeżdżać wielokrotnie. W wyniku takiej sytuacji dla grupy osób suma dni pobytu we Francji w roku podatkowym przekroczyła 183 dni. Chcąc ułatwić pracownikom dopełnienie obowiązków podatkowych we Francji, spółka zwróciła się o pomoc do biura prawno-rachunkowego we Francji. W toku rozpatrywania statusu podatkowego pracowników uzyskano informację, że dochody osiągnięte we Francji podlegają opodatkowaniu w Polsce i we Francji. W tej sytuacji, zgodnie z par. 4 pkt 2 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, głównym kryterium decydującym o miejscu opodatkowania jest miejsce zamieszkania. Osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Pracownicy spółki posiadają stały adres zamieszkania w Polsce, wracają regularnie do kraju i tu posiadają dom rodzinny. Pracownicy przyjeżdżają do Francji sami, ich rodziny zamieszkują w Polsce, dlatego też ich głównym miejscem pobytu jest Polska. Zgodnie z przepisami zawartymi w porozumieniu, Polska jest krajem, w którym podlegają opodatkowaniu, w konsekwencji, nie podlegają opodatkowaniu we Francji.