Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18.01.2007, sygn. PP II 443/1103/06, Izba Skarbowa we Wrocławiu, sygn. PP II 443/1103/06

Spółka w 1998 r. otrzymała od firmy z Niemiec pożyczkę poza systemem bankowym. Umowa pożyczki została zawarta na terenie Niemiec. Zgodnie z umownymi postanowieniami podatnik spłaca odsetki kwartalnie. Każdorazowo pożyczkodawca wystawiał fakturę na odsetki. W 2003 r. pożyczka stała się wymagalna, ale kolejnymi aneksami z września 2003 r. i września 2004 r. termin spłaty pożyczki został odroczony. Aneksem z września 2003 r. zmieniono także wysokość oprocentowania kwoty pożyczki. Spółka spłaca tylko odsetki, natomiast zobowiązanie główne pozostaje bez zmian.

D E C Y Z JA Na podstawie art. 14b § 2 i §5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 9.08.2006 r., Nr PPII/443/1/232/460/SG/06 wydane na wniosek Spółki z o. o. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej wskazania, kursu waluty, jaki należy zastosować do obliczenia kwoty odsetek należnych pożyczkodawcy z tytułu umowy pożyczki zawartej w 1998 r. z kontrahentem niemieckim.U Z A S A D N I E N I EW dniu 17.05.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek Spółki z o. o. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2.06.2006 r. Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka w 1998 r. otrzymała od firmy z Niemiec pożyczkę poza systemem bankowym. Umowa pożyczki została zawarta na terenie Niemiec. Zgodnie z umownymi postanowieniami podatnik spłaca odsetki kwartalnie. Każdorazowo pożyczkodawca wystawiał fakturę na odsetki. W 2003 r. pożyczka stała się wymagalna, ale kolejnymi aneksami z września 2003 r. i września 2004 r. termin spłaty pożyczki został odroczony. Aneksem z września 2003 r. zmieniono także wysokość oprocentowania kwoty pożyczki. Spółka spłaca tylko odsetki, natomiast zobowiązanie główne pozostaje bez zmian.Wątpliwości Spółki dotyczą wskazania kursu waluty, jaki należy zastosować, do obliczenia kwoty odsetek należnych pożyczkodawcy z terytorium Niemiec.W ocenie wnioskodawcy kwota odsetek należnych kontrahentowi winna być przeliczona na polskie złote według średniego kursu NBP z dnia postawienia środków pieniężnych do jego dyspozycji.Naczelnik Urzędu Skarbowego we Wrocławiu po przeanalizowaniu wniosku Spółki postanowieniem z dnia 9.08.2006 r. Nr PPII/443/1/232/460/SG/06 stwierdził, iż stanowisko Strony jest nieprawidłowe.W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia, organ podatkowy I instancji uznał, iż w stanie faktycznym sprawy będą miały zastosowanie przepisy prawa podatkowego obowiązujące w chwili zaistnienia zdarzenia tj. otrzymania pożyczki. Ponieważ została wykonana jedna czynność podlegająca przepisom VAT, ustalając kurs waluty, jaki należy zastosować do przeliczenia odsetek należnych pożyczkodawcy, czyli taki jaki winien zostać przyjęty dla odsetek należnych w związku z zawarciem umowy pożyczki w 1998 r. Zatem do odsetek należnych na podstawie aneksów do umowy z września 2003 r. i września 2004 r., należy zastosować taki sam kurs waluty, jaki zastosowano dla obliczenia kwoty odsetek należnych na podstawie umowy z 1998 r. Organ podatkowy I instancji wskazał również, iż przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie określały według jakiego kursu, dla potrzeb tego podatku, należało przeliczać wartości pieniężne wykazane w walutach obcych. Zatem opierając się na regulacji zawartej w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.), należy przyjąć dla potrzeb rozliczenia transakcji (otrzymanej pożyczki) w podatku od towarów i usług, średni kurs NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego. Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym, moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej od kontrahenta niemieckiego pożyczki, nie jest tożsamy z chwilą postawienia środków pieniężnych do dyspozycji pożyczkodawcy, tym samym w ocenie organu I instancji stanowisko strony jest w tym zakresie nieprawidłowe.Dokonując oceny interpretacji udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając w trybie nadzoru na podstawie art. 14 b ustawy Ordynacja podatkowa wszczął z urzędu postępowanie w sprawie przedmiotowej interpretacji.W myśl art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) przez import usług rozumie się usługi świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za których wykonanie należność jest przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą, a także usługi turystyki wyjazdowej.W stanie prawnym obowiązującym w 1998 r. zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.) obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstawał z chwilą dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia wykonania usługi.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymała pożyczkę poza systemem bankowym w 1998 r. od firmy niemieckiej. Umowa pożyczki została zawarta na terenie Niemiec. Aneksami z września 2003 r. i września 2004 r. odroczono termin spłaty pożyczki oraz zmieniono wysokość oprocentowania kwoty pożyczki. Usługę finansową, polegającą na udzieleniu pożyczki, uznaje się za wykonaną z chwilą postawienia (oddania) do dyspozycji pożyczkobiorcy kwoty pożyczki. A zatem należy uznać, iż pożyczka została udzielona na terenie Niemiec w 1998 r.Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług były towary, czyli dobra materialne i wszelkie postaci energii oraz usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej, a także roboty budowlano-montażowe. Poza sferą oddziaływania podatku od towarów i usług, zgodnie z zasadą terytorialności zawartą w art. 2, pozostawał obrót polegający na świadczeniu usług poza terytorium Polski, za które należność przekazywana była osobie lub jednostce mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą.W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Spółka słusznie podnosi, iż zmiana pierwotnie zawartej umowy pożyczki, poprzez zawarcie aneksów do tej umowy, nie skutkuje zawarciem nowych umów, lecz zmianą warunków umowy dotychczas obowiązującej. Na mocy zawartych z kontrahentem niemieckim aneksów do umowy pożyczki zawartej w 1998 r., zmianie ulega jedynie termin spłaty pożyczki i podstawa opodatkowania. A zmiana jedynie tych warunków umowy nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że przedmiotowe świadczenie nie zostało wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie spełnia definicji importu usług. W ocenie organu odwoławczego przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny sprawy, dotyczący miejsca świadczenia usługi, wskazuje, iż była ona wykonana na terytorium Niemiec. Takie określenie miejsca świadczenia powoduje, że ocena Spółki, iż przedmiotowa usługa w 1998 r. spełniała definicję importu usług jest nieprawidłowe. Tym samym nieprawidłowe jest twierdzenie, iż po stronie Spółki wystąpił obowiązek wykazania powyższej transakcji w rozliczeniu podatku od towarów i usług. Powoduje to, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, co do rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego oraz związanego z tym faktem kursu walut obcych. Nieprawidłowa ocena miejsca świadczenia pożyczki i uznanie jej za import usług spowodowało, że i odpowiedz udzielona przez organ I instancji jest nieprawidłowa.Ponieważ przepis art. 14 b Ordynacji podatkowej ogranicza uprawnienia organu odwoławczego w zakresie możliwości reformacji postanowienia wydanego w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej jedynie do uchylenia lub zmiany, a zmiana ze względu na wyżej wskazane nieprawidłowości nie może być dokonana (żadne z prezentowanych stanowisk nie ma zastosowania w sprawie) to zasadnym jest uchylenie przedmiotowego postanowienia.