Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.07.2007, sygn. 1424/1120/443/17/1/2007/IW, Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu, sygn. 1424/1120/443/17/1/2007/IW

W którym momencie i jakie dostawy podatnik powinien rozliczyć w Polsce i w Niemczech? Kiedy u podatnika powstanie obowiązek podatkowy w momencie dostawy, czy w momencie odbioru towaru przez odbiorcę i jakie ciążą na nas zobowiązania z tytułu korzystania z magazynu konsygnacyjnego w zakresie rejestracji VAT zarówno w Polsce jak i w Niemczech?

POSTANOWIENIEW dniu 02.05.2007r. Pan ..... wystąpił do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W dniu 14.05.2007r. Wnioskodawca złożył uzupełnienie do przedmiotowego wniosku. Wniosek dotyczy podatku od towarów i usług. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik podpisze z właścicielem magazynu konsygnacyjnego znajdującym się na terenie Niemiec kontrakt konsygnacyjny. Zgodnie z kontraktem Podatnik będzie tam składował swoje towary da jednego z góry określonego niemieckiego odbiorcy. Odbiorca ten będzie miał stały dostęp dla zmagazynowanych towarów i będzie je pobierał w zależności od swoich potrzeb. W trakcie magazynowania towarów Podatnik jest nadal ich właścicielem. Przestaje nim być w momencie wydania ich z magazynu dla danego odbiorcy. Podatnik nie jest właścicielem w/w magazynu i nie będzie ponosić żadnych kosztów z tytułu składowania tam swoich towarów, ponieważ właściciel magazynu będzie się rozliczał bezpośrednio z odbiorcą towaru.Pytanie Podatnika:W którym momencie i jakie dostawy podatnik powinien rozliczyć w Polsce i w Niemczech? Kiedy u podatnika powstanie obowiązek podatkowy w momencie dostawy, czy w momencie odbioru towaru przez odbiorcę i jakie ciążą na nas zobowiązania z tytułu korzystania z magazynu konsygnacyjnego w zakresie rejestracji VAT zarówno w Polsce jak i w Niemczech?Stanowisko Podatnika: Zdaniem Podatnika istotą rozliczenia w ramach magazynu konsygnacyjnego polega na tym, że dostawa towarów będzie rozpoznana z chwilą odbioru towaru przez kontrahenta niemieckiego z magazynu. Podatnik uważa, że następuje tu przesuniecie momentu powstania obowiązku podatkowego przy WDT i będzie on powstawał w momencie pobrania towaru z magazynu przez zagranicznego podatnika. Wiąże się to z art. 63 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28.11.2006r., który mówi, ze zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagany w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Zdaniem Podatnika także ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 01.05.2004r. mówi, że czynnością podlegającą opodatkowaniu jest dostawa towarów , przez którą rozumie się m.in. przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Podatnik będzie bowiem właścicielem towaru do momentu wydania go z magazynu. Zdaniem Podatnika nie powstaje tu także obowiązek rejestracji dla celów VAT jego firmy w Niemczech, gdzie położony jest magazyn, gdyż transakcja WNT zostaje rozliczona przez z góry oznaczony jeden podmiot zagraniczny odbierający towar z magazynu.Reasumując podatnik uważa, ze w jego firmie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WDT ze stawką zerową z chwilą wystawienia faktury dla niemieckiego kontrahenta uwzględniającej pobrane przez niego towary w danym cyklu rozliczeniowym ( tj. raz w miesiącu, faktura z ostatnim dniem miesiąca). Podatnik nadmienia, iż niemiecki kontrahent spełnia wymagania zawarte w art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, a Podatnik będzie w posiadaniu odpowiedniej dokumentacji wywozowej. Kontrahent niemiecki rozliczy w swoim kraju WNT.Stanowisko Organu Podatkowego: Procedura sprzedaży z wykorzystywaniem składów konsygnacyjnych jest rodzajem uproszczenia i udogodnienia prowadzenia działalności gospodarczej. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004r. nr 54 poz. 535 z późn. zm.) nie znalazły się jednak żadne szczególne unormowania dotyczące rozliczania transakcji dokonywanych z wykorzystaniem składów konsygnacyjnych, w związku z czym należy odnieść się do zasad ogólnych. Zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Według Podatnika w momencie pobrania wyrobów z magazynu dochodzi do ich dostawy. Wynika z tego, iż do przeniesienia prawa własności (prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel) następuje dopiero w w/w momencie. Tym samym Podatnik zachowuje prawo własności wyrobów do czasu ich pobrania. Należy więc stwierdzić, iż nie są spełnione przesłanki, wymienione w art. 13 ust. 1 w/w ustawy, konieczne do uznania przedmiotowej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie więc przepis art. 13 ust. 3 w/w ustawy, który stanowi, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Oznacza to, iż w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z dwoma czynnościami z przemieszczeniem towarów przez Podatnika (uznanym za WDT na podstawie przepisu art. 13 ust. 3 w/w ustawy) oraz z dostawą towarów (wyrobów) dokonaną już na terytorium Niemiec, której opodatkowanie podatkiem VAT (podatkiem od wartości dodanej) regulują przepisy niemieckie. Zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jeżeli jednak przed upływem ww. terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury ( art. 20 ust. 2 cyt. ustawy). Zgodnie z art. 20 ust. 3 cyt. ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.Przy przemieszczeniu własnych towarów do zagranicznego magazynu nie występuje jednak "dostawa towarów". Przy ustaleniu momentu powstania obowiązku podatkowego pomocne mogą okazać się w tym przypadku przepisy VI Dyrektywy. Art. 28d ust. 4 VI Dyrektywy Rady UE z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) określa, że obowiązek podatkowy przy WDT powstaje w 15-tym dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie podlegające opodatkowaniu. Takim zdarzeniem jest właśnie nietransakcyjne przemieszczenie własnych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest opodatkowana stawką 0% m.in. pod takim warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przepis art. 42 ust. 14 w/w ustawy stanowi natomiast, iż przepisy ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 w/w ustawy. Przepisy mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie to art. 42 ust. 3 cyt. ustawy, który mówi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 2) kopia faktury, 3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Zgodnie z art. 42 ust. 4 cyt. ustawy w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:  imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;  adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;  określenie towarów i ich ilości;  potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;  rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.Zgodnie z ar. 42 ust. 11 cyt. ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.Podsumowując, przemieszczenie towarów do magazynu położonego w innym państwie członkowskim stanowi odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w Polsce, a obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie w 15-tym dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce nietransakcyjne przemieszczenie własnych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 2 i 3 cyt. ustawy.Interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w kwestii obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT w Niemczech i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przez kontrahenta niemieckiego będzie rozstrzygnięta w odrębnym postanowieniu.Pouczenie: Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.Zgodnie z art. 14b § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy z dnia 29.08.1997r. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez Organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.