Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.11.2006, sygn. PP-443/1/35/06, Urząd Skarbowy w Głogowie, sygn. PP-443/1/35/06

Strona zwróciła się z zapytaniem, jak refakturować ponoszone koszty, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, udokumentowane rachunkami lub dowodem zapłaty.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. - ostatnia zm. Dz. U. z 2006 r. Nr 143, poz. 1031) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko X przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad wystawiania faktur w przypadku refakturowania ponoszonych kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, udokumentowanych rachunkami lub dowodem zapłaty, jest prawidłowe.W dniu 28 sierpnia 2006 r., do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek X o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi przepis art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Z treści złożonego wniosku wynika, iż X prowadzi działalność gospodarczą w wynajętym lokalu. Za zgodą właściciela podnajmuje lokal osobie trzeciej, a ponoszone koszty (czynszu, opłat za zużytą wodę, media) refakturuje, zgodnie z umową, na podnajemcę. X wyraża wątpliwość w jaki sposób refakturować ponoszone koszty dotyczące opłat na rzecz ZAiKS-u za odtwarzanie utworów muzycznych oraz za monitoring szkodników sanitarnych dokumentowane rachunkami bądź dowodami zapłaty.Na tle opisanego stanu faktycznego, X uważa, że koszty dotyczące czynności nie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy przenieść na podnajemcę notą księgową, natomiast w przypadku usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, udokumentowanych rachunkiem, należy wystawić fakturę VAT ze stawką właściwą dla tej usługi.Według Naczelnika tut. Urzędu stanowisko X, w świetle przytoczonych dalej przepisów prawa, należy uznać za prawidłowe. Na wstępie należy zauważyć, iż refakturując na najemców koszty, uprzednio nabytych przez X od dostawców towarów lub usług, związane z eksploatacją lokalu (prąd, woda, ogrzewanie, itp.) dokonuje tym samym ich sprzedaży w tym zakresie. W przypadku towarów, którymi zgodnie z definicją zawartą w pkt 6 art. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. - ost. zm. Dz. U. z 2006 r. Nr 143, poz. 1029) są m. in. wszelkie postacie energii, wynika to wprost z przepisu ust. 8 art. 7. Na jego podstawie w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.Stosownie natomiast do przepisu art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie usług na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Należy zauważyć, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie definiują pojęcia refakturowanie. Regulacje dotyczące powyższej materii zawiera przepis art. 6 ust. 4 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Przepis ten stanowi, iż w przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W świetle VI Dyrektywy jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. W konsekwencji, świadczone przez podatnika usługi powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. W przypadku zatem wykonania przez czynnego podatnika VAT czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dostawa towarów, świadczenie usług) należy uznać, iż powinny być one udokumentowane fakturami VAT, bowiem zgodnie z art. 106 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. W myśl przepisu ust. 6 art. 106 podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądania tych osób podatnicy są zobowiązani do wystawienia faktury. Ponadto w przypadku odsprzedaży usług podlegających opodatkowaniu nie zawsze sposób ich opodatkowania będzie identyczny z przedstawionym w dokumencie pierwotnym. W myśl przepisu § 20 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, co do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 Nr 95, poz. 798 i Nr 102, poz. 860) za fakturę uznaje się również rachunki o których mowa w art. 87-90 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur. Podatnik dokonując odsprzedaży takiej usługi winien wystawić fakturę VAT, w której naliczy podatek VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla danej usługi. Sytuacja taka będzie miała miejsce w przypadku odsprzedaży usług nabytych od podmiotów nie będących podatnikami VAT. Zatem, odsprzedaż usługi prowadzenia monitoringu szkodników sanitarnych, jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy udokumentować wystawiając fakturę VAT, naliczyć podatek wg stawki właściwej dla tej usługi, z uwzględnieniem elementów jakimi winien cechować się tenże dokument zawartych w § 9 cytowanego powyżej rozporządzenia. Z kolei obciążenie opłatą z tytułu odtwarzania muzyki uiszczana na rzecz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS nie jest ani dostawą towarów, ani świadczeniem usługi, i jako takie winno być udokumentowane innym dokumentem niż faktura VAT, która jest dokumentem stwierdzającym w szczególności dokonanie sprzedaży (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT), przez którą rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (pkt 22 art. 2 ustawy o VAT). Właściwą formą dokumentowania fakt przenoszenia kosztów związanych z opłatami na rzecz ZAiKS-u będzie zatem dowód księgowy w rozumieniu § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475). Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Niniejsza interpretacja co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.