Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 10.06.2004, sygn. PP I 443/1/141/05, Dolnośląski Urząd Skarbowy, sygn. PP I 443/1/141/05

Podatnik ma wątpliwości, czy wynagrodzenie uiszczane przez pracowników za dostarczaną energię elektryczną stanowi dla Podatnika podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z postanowieniami art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbo­wego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2005 r., który do tut. organu wpłynął dnia 5 kwietnia 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla dostawy energii elektrycznej na rzecz pracowników jest prawidłowe.UZASADNIENIEW dniu 5 kwietnia 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik na podstawie art. 32 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dostarcza swoim pracownikom do wykorzystania w ich gospodarstwach domowych energię elektryczną w ilości nie przekraczającej 3.000 kWh tj. średniomiesięcznie 250 kWh (po spełnieniu warunków opisanych w ww. układzie zbiorowym). Odpłatność za zużycie 1 kWh energii elektrycznej w ww. ilości stanowi 20% normalnej, obowiązującej taryfy dla gospodarstw domowych. Zdaniem Spółki, kwota uiszczana przez pracowników stanowiąca 20% wysokości normalnej, obowiązującej taryfy ogólnej dla gospodarstw domowych traktowana jest jako podstawa opodatkowania zgodnie z postanowieniami art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w sprawie jest prawidłowe. Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Regulacja art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przepis art. 8 ust. 1 stanowi, iż przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.Podstawa opodatkowania zdefiniowana została przez ustawodawcę w art. 29 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. W oparciu o regulację art. 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy Rady w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych, należy wskazać, iż jako podstawę opodatkowania przyjęto wszystko, co stanowi wynagrodzenie należne podatnikowi, tzn. takie które otrzymał lub powinien otrzymać. Przyjęcie takiego kryterium ustalania podstawy opodatkowania uznać należy za rozwiązanie obiektywne, gdyż odnosi się do konkretnych kwot stanowiących faktyczny element danej transakcji. Zdefiniowanie tego pojęcia w powyższy sposób związane jest z przedmiotem opodatkowania, którym, co zaznaczono powyżej, jest dostawa towarów i usług za wynagrodzeniem. Zatem to właśnie wynagrodzenie ustalane przez strony stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy wynagrodzenie nie zostało ustalone, podstawę opodatkowania określa się przy zastosowaniu innych kryteriów na przykład według kosztu wytworzenia. Podkreślić trzeba również, iż uzależnienie podstawy opodatkowania od wynagrodzenia faktycznie otrzymanego przez podatnika jest regułą bezwzględnie obowiązująca, a państwa członkowskie nie mogą w tym zakresie ustanawiać innych reguł.W świetle powyższego należy uznać, iż wynagrodzenie stanowiące 20% wysokości normalnej, obowiązującej taryfy ogólnej ustalonej dla gospodarstw domowych jakie Podatnik otrzymuje od swoich pracowników w zamian za dostarczoną energię elektryczną stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.