Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 29 marca 2010 r., sygn. KIO/UZP 242/10, KIO/UZP 260/10

1) Stawka podatku VAT nie wynika z jakichkolwiek decyzji organów podatkowych, które w tym przedmiocie konstytutywne nie są, ale z adekwatnych, ustanawiających ją przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem dowodzenia w procesie wyrokowania mogą być jedynie okoliczności faktyczne, od których wystąpienia zależy zastosowanie właściwych norm prawnych. W przypadku gdy okoliczności faktyczne sprawy zostały ustalone i są jasne, obowiązkiem organu stosującego prawo jest dostosowanie odpowiedniej normy prawnej do danego stanu faktycznego w myśl zasady iura novit curia. Orzeczenia innych organów stosujących prawo mogą stanowić tu wskazówkę i wytyczną, co do sposobu interpretacji i stosowania prawa, nie stanowią jednak żadnych „dowodów” tego jaka norma prawna w danej sytuacji znajduje zastosowanie. Ujmując lapidarnie rzecz wskazaną na wstępie akapitu: stawka podatku to norma prawna.

2) Nakazanie przywrócenia oferty odwołującego do postępowania jest równoważne z koniecznością unieważnienia odrzucenia jego oferty oraz dokonaniem ponownej oceny ofert w postępowaniu z uwzględnieniem jego oferty. W żadnym razie nie oznacza jednak konieczności wyboru jego oferty, w przypadku gdy w wyniku powtórzonych czynności przywrócone do postępowania zostaną oferty korzystniejsze, albo zajdą przesłanki unieważnienia postępowania, tudzież zamawiający stwierdzi zaistnienie przesłanek do odrzucenia oferty odwołującego na podstawie innych okoliczności faktycznych niż rozpatrywane w niniejszym postępowaniu odwoławczym.

3) Główną niekonsekwencją, czy wręcz błędem, występującym często w wyrokach Krajowej Izby Odwoławczej wydawanych w sprawie prawidłowości stawek VAT w ofertach odrzuconych na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp, jest sprowadzanie kwestii właściwej stawki podatku do spraw dowodowych.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Sylwester Kuchnio

Członkowie: Piotr Kozłowski

Izabela Kuciak