Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 10 marca 2022 r., sygn. C-577/20

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 10 marca 2022 r.(1)

Sprawa C577/20

A

przy udziale:

Sosiaali- ja terveysalan lupa- ja valvontavirasto

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (najwyższy sąd administracyjny, Finlandia)]

Odesłanie prejudycjalne Swobodny przepływ osób i usług Uznawanie kwalifikacji zawodowych Warunki uzyskania prawa do używania tytułu psychoterapeuty na podstawie dyplomu z psychoterapii wydanego w innym państwie członkowskim Ocena równoważności rozpatrywanego wykształcenia

I. Wprowadzenie

1. Dyrektywa 2005/36/WE(2) w sprawie uznawania kwalifikacji stanowi kamień węgielny budowy rynku wewnętrznego, gdyż pozwala obywatelom państw członkowskich na wykonywanie zawodu w innym państwie członkowskim niż to, w którym uzyskali kwalifikacje zawodowe. Konkretyzuje ona zatem postanowienia traktatu dotyczące swobody przedsiębiorczości osób.

2. Stanowi ona również sedno niniejszej sprawy, która daje Trybunałowi sposobność wyznaczenia granic jej stosowania.

II. Ramy prawne

A. Prawo Unii

3. Motywy 1, 3, 6, 11 i 17 dyrektywy 2005/36 mają następujące brzmienie:

(1) Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c) Traktatu jednym z celów Wspólnoty jest zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie osób i usług między państwami członkowskimi. Dla obywateli państw członkowskich oznacza to w szczególności możliwość wykonywania zawodu jako osoba pracująca na własny rachunek lub jako pracownik najemny w państwie członkowskim innym niż to, w którym zdobyli kwalifikacje zawodowe. Ponadto art. 47 ust. 1 Traktatu przewiduje uchwalenie dyrektyw zmierzających do wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji.

[…]

(3) Gwarancje przyznane w niniejszej dyrektywie osobom, które uzyskały kwalifikacje zawodowe w jednym z państw członkowskich, w zakresie dostępu do tego samego zawodu i jego wykonywania w innym państwie członkowskim na takich samych prawach jak obywatele tego drugiego państwa członkowskiego, nie zwalniają migrujących specjalistów z obowiązku wypełniania wszelkich niedyskryminujących warunków wykonywania zawodu, które mogą zostać ustanowione przez to drugie państwo, o ile znajdują one obiektywne uzasadnienie i są proporcjonalne.