Opinia rzecznika generalnego Hogan przedstawiona w dniu 11 lutego 2021 r. LH przeciwko Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, sygn. C-921/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GERARDA HOGANA

przedstawiona w dniu 11 lutego 2021 r.(1)

Sprawa C921/19

LH

przeciwko

Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats s-Hertogenbosch (sąd rejonowy w Hadze, ośrodek zamiejscowy w s-Hertogenbosch, Niderlandy)]

Odesłanie prejudycjalne Kontrole graniczne, azyl i imigracja Polityka azylowa Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej Dyrektywa 2013/32/UE Podstawy niedopuszczalności Artykuł 40 Kolejny wniosek Nowe elementy lub ustalenia Standard ceny Ciężar dowodu Artykuł 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej Ochrona przed wydaleniem

I. Wprowadzenie

1. W programie sztokholmskim Rada Europejska wskazała, że [k]luczowe znaczenie ma zadbanie o to, aby osoby składające wniosek o udzielenie azylu, niezależnie od państwa członkowskiego, w którym złożenie wniosku ma miejsce, były jednakowo traktowane pod względem warunków przyjmowania, rozwiązań proceduralnych i określania statusu. Trzeba dążyć do tego, by podobne sprawy były podobnie traktowane i kończyły się takim samym wynikiem(2). To szlachetne podejście stanowi tło niniejszego wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, ponieważ postawione pytania dotyczą istoty równego traktowania osób ubiegających się o azyl, niezależnie od tego, w jakim państwie członkowskim składają one wnioski o udzielenie azylu.

Konkretnie, zasadnicza kwestia, jaka pojawia się w niniejszej sprawie a mianowicie okoliczności, w których osoba ubiegająca się o azyl może powoływać się na nowe elementy lub ustalenia do celów złożenia nowego wniosku o udzielenie azylu na warunkach przewidzianych w art. 40 ust. 2 dyrektywy w sprawie procedur była przedmiotem rozbieżnej wykładni w różnych państwach członkowskich. Projekt badawczy Wysokiej Komisji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) opublikowany w 2010 r. wykazał jakkolwiek w odniesieniu do dyrektywy 2005/85 że jeżeli chodzi o powyższe sformułowanie, wnioski badawcze wskazują na znaczne rozbieżności interpretacyjne w praktyce(). Okazuje się, że wyrażenie to podlega rozbieżnej wykładni w poszczególnych państwach członkowskich. Niderlandy, państwo, z którego pochodzi niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, zostało wymienione jako jedno z trzech państw, które przyjęły wykładnię zawężającą(). Następnie UNHCR zasugerował wyraźną potrzebę większej jasności i spójności poprzez opracowanie bardziej szczegółowych przepisów prawnych lub innych wytycznych dla decydentów().