Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 12 maja 2021 r., sygn. C-100/20

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 12 maja 2021 r.(1)

Sprawa C100/20

XY

przeciwko

Hauptzollamt B

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (federalny trybunał finansowy, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne Podatki Wspólnotowe przepisy ramowe dotyczące opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej Dyrektywa 2003/96 Artykuł 5 Zróżnicowane stawki opodatkowania Artykuł 17 ust. 1 lit. a) Obniżka podatku od energii elektrycznej na rzecz zakładów energochłonnych Artykuł 21 ust. 5 Opodatkowanie energii elektrycznej w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora Ładowanie akumulatorów Zasady zwrotu podatków pobranych z naruszeniem prawa Unii Fakultatywne zwolnienia i obniżki podatków Zapłata odsetek

 Wprowadzenie

1. Pytanie prejudycjalne skierowane w niniejszej sprawie przez Bundesfinanzhof (federalny trybunał finansowy, Niemcy) dotyczy dość nietypowej kwestii, a mianowicie uprawnień podatnika, od którego pobrano nienależny podatek uregulowany w prawie Unii, w sytuacji gdy bezprawność opodatkowania nie wynikała z naruszenia wiążących norm prawa Unii, a jedynie z naruszenia przepisów krajowych, które państwo członkowskie przyjęło na podstawie fakultatywnego upoważnienia zawartego w przepisach prawa Unii.

2. Sytuacja taka nie jest jednoznaczna, gdyż z jednej strony nie doszło do naruszenia jasnych i bezwarunkowych norm prawa Unii, z drugiej jednak bezprawne działanie miało miejsce w ramach stosowania tego prawa przez państwo członkowskie. Jak wyjaśnię to w niniejszej opinii, trudno też udzielić na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi.

W niniejszej sprawie pojawia się jednak również inna, nie mniej ciekawa, kwestia. Chodzi mianowicie o to, w jaki sposób, z punktu widzenia podatku akcyzowego od energii elektrycznej, należy traktować magazynowanie tej energii w akumulatorach w celu jej dalszej dostawy użytkownikom końcowym. Jakkolwiek sąd odsyłający nie stawia tego pytania, opierając się na własnej wykładni w tej materii, moim zdaniem Trybunał powinien co najmniej zaznaczyć w swoim wyroku, że udzielenie odpowiedzi na pytanie prejudycjalne nie stanowi potwierdzenia wykładni przyjętej przez sąd odsyłający.