Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 25 marca 2021 r., sygn. C-21/20
Wydanie tymczasowe
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
MACIEJA SZPUNARA
przedstawiona w dniu 25 marca 2021 r.(1)
Sprawa C21/20
Balgarska natsionalna televizia
przeciwko
Direktor na Direktsia Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika Sofia pri Tsentralno upravlenie na NAP
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad (sąd administracyjny w Sofii, Bułgaria)]
Odesłanie prejudycjalne Podatek od wartości dodanej (VAT) Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 2 ust. 1 lit. c) Zakres zastosowania Odpłatne świadczenie usług Artykuł 132 ust. 1 lit. q) Zwolnienie Nadawanie programów telewizyjnych finansowane częściowo z budżetu państwa, a częściowo z działalności komercyjnej Prawo do odliczenia podatku należnego
Wprowadzenie
1. Istnieją dwie podstawowe metody finansowania przez państwa członkowskie publicznego radia i telewizji: poprzez ustanowienie specjalnej opłaty, związanej zwykle z posiadaniem odbiornika radiowego lub telewizyjnego, z której dochody są przeznaczane na potrzeby nadawców publicznych (abonament), lub też bezpośrednio z budżetu państwa(2). Niektóre państwa członkowskie łączą te dwie metody, uzupełniając wpływy z opłaty, uznawane za niewystarczające wobec zadań o charakterze społeczno-politycznym ciążących na nadawcy publicznym, bezpośrednimi subwencjami z budżetu.
2. Niniejsza sprawa dotyczy kwestii, jak te metody finansowania nadawców publicznych należy kwalifikować z punktu widzenia podatku od wartości dodanej (zwanego dalej podatkiem VAT), oraz skutków, jakie ta kwalifikacja wywiera na sytuację wspomnianych nadawców jako podatników tego podatku.
Trybunał miał już sposobność orzec, że działalność nadawcy publicznego utworzonego na podstawie ustawy, finansowana z obowiązkowych opłat pobieranych od właścicieli i posiadaczy odbiorników radiowych, nie stanowi świadczenia usług dokonywanego odpłatnie w rozumieniu przepisów o podatku VAT i nie wchodzi w zakres ich zastosowania(). Pojawia się jednak pytanie, czy takie samo rozstrzygnięcie należy przyjąć w wypadku nadawcy finansowanego z subwencji pochodzących z ogólnego budżetu państwa.