Postanowienie wiceprezesa Trybunału z dnia 6 października 2021 r. Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej - Sprawa C-204/21 R., sygn. C-204/21 R

POSTANOWIENIE WICEPREZES TRYBUNAŁU

z dnia 6 października 2021 r.(*)

Postępowanie w przedmiocie środków tymczasowych Postanowienie w przedmiocie środków tymczasowych Artykuł 163 regulaminu postępowania przed Trybunałem Zmiana okoliczności Brak Właściwość Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego (Polska) System odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych i sądów administracyjnych Zasady proceduralne sprawowania kontroli w zakresie spełniania przez sędziów przesłanek dotyczących ich niezawisłości Zawieszenie stosowania przepisów krajowych

W sprawie C204/21 RRAP

mającej za przedmiot wniosek o uchylenie postanowienia w przedmiocie środków tymczasowych na podstawie art. 163 regulaminu postępowania przed Trybunałem, złożony w dniu 16 sierpnia 2021 r.,

Rzeczpospolita Polska, którą reprezentuje B. Majczyna, w charakterze pełnomocnika,

strona występująca z wnioskiem,

przeciwko

Komisji Europejskiej,

druga strona postępowania,

WICEPREZES TRYBUNAŁU,

po wysłuchaniu rzecznika generalnego G. Hogana,

wydaje następujące

Postanowienie

1 W swoim wniosku Rzeczpospolita Polska wnosi do Trybunału o uchylenie postanowienia wiceprezesa Trybunału z dnia 14 lipca 2021 r., Komisja/Polska (C204/21 R, zwanego dalej postanowieniem z dnia 14 lipca 2021 r., EU:C:2021:593).

2 Na mocy tego postanowienia wiceprezes Trybunału postanowiła zobowiązać Rzeczpospolitą Polską, do chwili ogłoszenia wyroku kończącego postanowienie w sprawie C204/21, do:

a) zawieszenia, po pierwsze, stosowania przepisów art. 27 § 1 pkt 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, zmienionej ustawą z dnia 20 grudnia 2019 r. o zmianie ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw, i innych, na podstawie których Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego (Polska) jest właściwa do orzekania w pierwszej i w drugiej instancji w sprawach o zezwolenie na pociągnięcie sędziów i asesorów sądowych do odpowiedzialności karnej, na ich tymczasowe aresztowanie, zatrzymanie lub przymusowe doprowadzenie, oraz, po drugie, do zawieszenia skutków wydanych już na podstawie tego artykułu uchwał Izby Dyscyplinarnej zezwalających na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej lub jego zatrzymanie, a także do powstrzymania się od przekazania spraw określonych w wyżej wskazanym artykule do rozpoznania przez organ sądowy, który nie spełnia wymogów niezależności wskazanych w szczególności w wyroku z dnia 19 listopada 2019 r., A.K. i in. (niezależność Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego) (C585/18, C624/18 i C625/18, EU:C:2019:982);