Opinia rzecznika generalnego Pitruzzella przedstawiona w dniu 6 października 2020 r., sygn. C-580/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GIOVANNIEGO PITRUZZELLI

przedstawiona w dniu 6 października 2020 r.(1)

Sprawa C580/19

RJ

przeciwko

Stadt Offenbach am Main

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt (sąd administracyjny w Darmstadcie, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników Organizacja czasu pracy Pojęcia czasu pracy i okresu odpoczynku Strażacy zawodowi Pozostawanie w gotowości do pracy bez wyznaczenia miejsca przez pracodawcę

1. W jakich okolicznościach czas, przez jaki pracownik pozostaje w gotowości do pracy, może być uznany za czas pracy?

2. Czy pojęcie czasu pracy zawarte w dyrektywie 2003/88/WE(2) może obejmować również sytuacje, w których pracownik, choć nie pracuje, nie jest w stanie korzystać z rzeczywistego odpoczynku? Jakie są cechy rzeczywistego odpoczynku odpowiadające celom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracownika, określonym w tej dyrektywie?

3. Czy można sobie wyobrazić, że istnieją szare niejednoznaczności, w których pracownik nie jest ani w pracy, ani w okresie odpoczynku?

4. Powyższe pytania rodzą się w kontekście niniejszej sprawy, która rozpatrywana łącznie ze sprawą C344/19 stwarza sposobność, aby Trybunał wypowiedział się w przedmiocie kwalifikacji prawnej okresów dyżuru i pozostawania w gotowości do pracy w świetle dyrektywy 2003/88.

5. Trybunał wielokrotnie wypowiadał się już w tej kwestii, ale ze względu na swoją specyfikę (brak obowiązku fizycznej obecności pracownika w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, krótki czas reakcji na wezwanie i pewne dodatkowe ograniczenia wynikające ze specyfiki pracy) niniejsza sprawa wymaga ponownego zbadania ustalonych dotychczas zasad, aby rozważyć w ich ramach ewentualne zmiany.

W szczególności chodzi o ustalenie, czy okresy dyżuru, podczas których pracownik jest zobowiązany do tego, aby w każdej chwili możliwy był z nim kontakt, i do podjęcia przez niego pracy w razie potrzeby w ciągu 20 minut, należy zakwalifikować jako czas pracy, czy też jako okres odpoczynku w rozumieniu art. 2 dyrektywy 2003/88.