Opinia rzecznika generalnego Bobek przedstawiona w dniu 16 września 2020 r., sygn. C-218/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MICHALA BOBEKA

przedstawiona w dniu 16 września 2020 r.(1)

Sprawa C218/19

Adina Onofrei

przeciwko

Conseil de lordre des avocats au barreau de Paris,

Bâtonnier de lordre des avocats au barreau de Paris,

Procureur général prs la cour dappel de Paris

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (sąd kasacyjny, Francja)]

Odesłanie prejudycjalne Swobodny przepływ osób Swoboda przedsiębiorczości Dostęp do zawodu adwokata Zwolnienie z kształcenia i świadectwa uzyskania kwalifikacji do wykonywania zawodu Krajowa praktyka ograniczająca zwolnienie do urzędników służby cywilnej, którzy praktykowali prawo krajowe na terytorium kraju i w krajowej służbie cywilnej

I. Wprowadzenie

1. Adina Onofrei (zwana dalej skarżącą) posiada zarówno obywatelstwo portugalskie, jak i rumuńskie. Ma dwa dyplomy magistra oraz stopień doktora nauk prawnych, uzyskane na Université Paris 1 i Paris II. Przez ponad osiem lat pracowała w Komisji Europejskiej jako administrator. Chciała uzyskać wpis na listę Ordre des avocats au barreau de Paris (zwanej dalej izbą adwokacką w Paryżu), powołując się na jeden z wyjątków przewidzianych przez francuskie przepisy polegający na zwolnieniu z konieczności posiadania świadectwa kwalifikacji zawodowych (a zatem odbycia obowiązkowego kształcenia zawodowego) mającego zastosowanie do urzędników służby cywilnej zaszeregowanych do kategorii A lub osób zrównanych z urzędnikami należącymi do tej kategorii, wykonujących przez okres co najmniej ośmiu lat czynności związane ze świadczeniem pomocy prawnej w administracji, służbie publicznej lub organizacji międzynarodowej.

Wniosek skarżącej został odrzucony przez izbę adwokacką w Paryżu ze względu na to, że nie przynależy ona do francuskiej służby publicznej ani nie została oddelegowana do organizacji międzynarodowej przez francuską służbę publiczną, ani nie praktykowała na terytorium francuskim. Decyzja izby adwokackiej w Paryżu została utrzymana w mocy w postępowaniu odwoławczym, a w uzasadnieniu stwierdzono, że skarżąca nie przedstawiła dowodów świadczących o uprzednim praktykowaniu prawa francuskiego. W postępowaniu kasacyjnym Cour de cassation (sąd kasacyjny, Francja) zwraca się obecnie z pytaniami dotyczącymi zgodności takich przepisów krajowych, czy też raczej ich wykładni i praktyki stosowania, z art. 45 i 49 TFUE.