Opinia rzecznika generalnego Campos Sánchez-Bordona przedstawiona w dniu 25 czerwca 2020 r., sygn. rzecznika generalnego Campos Sánchez-Bordona przedstawiona w dniu 25 czerwca 2020 r

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MANUELA CAMPOSA SÁNCHEZA-BORDONY

przedstawiona w dniu 25 czerwca 2020 r.(1)

Sprawa C510/19

Openbaar Ministerie,

YU,

ZV

przeciwko

AZ

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel (sąd apelacyjny w Brukseli, Belgia)]

Odesłanie prejudycjalne Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych Europejski nakaz aresztowania Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW Artykuł 6 ust. 2 Pojęcie wykonującego nakaz organu sądowego Artykuł 27 ust. 3 lit. g) i ust. 4 Wniosek o wyrażenie dodatkowej zgody wydanej przez prokuraturę wykonującego nakaz państwa członkowskiego

1. Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie orzekał w przedmiocie pojęcia organu sądowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW(2), określając warunki, jakie musi spełniać organ, który wydaje europejski nakaz aresztowania (ENA)(3).

2. Pytanie to daje Trybunałowi okazję do dokonania wykładni tego samego pojęcia, jednakże tym razem w świetle art. 6 ust. 2 decyzji ramowej w związku z jej art. 27. Sąd belgijski zwraca się bowiem z pytaniem, w skrócie, czy niderlandzką prokuraturę można uznać za organ sądowy, który wyraża zgodę na rozszerzenie zakresu przestępstw wymienionych we wcześniejszym, wykonanym już ENA.

I. Podstawy prawne

A. Prawo Unii. Decyzja ramowa 2002/584

3. W motywach 5, 6 i 8 wskazano, że:

(5) Cel Unii, jakim jest ustanowienie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, prowadzi do zniesienia ekstradycji między państwami członkowskimi i zastąpienia jej systemem przekazywania osób między organami sądowymi. W dalszej perspektywie wprowadzenie nowego, uproszczonego systemu przekazywania osób skazanych bądź podejrzanych, w celach wykonania wyroku lub wszczęcia postępowania prowadzącego do wydania wyroku w sprawach karnych, stwarza możliwość usunięcia złożoności obecnych procedur ekstradycyjnych i związanej z nimi możliwości przewlekania postępowania. Dominująca do dziś między państwami członkowskimi tradycyjna współpraca w zakresie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości powinna zostać zastąpiona przez system swobodnego przepływu orzecznictwa sądowego w sprawach karnych, obejmujący zarówno decyzje prawomocne, jak i nieprawomocne.