Opinia rzecznika generalnego Campos Sanchez-Bordona przedstawiona w dniu 18 czerwca 2020 r., sygn. C-540/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MANUELA CAMPOSA SÁNCHEZA-BORDONY

przedstawiona w dniu 18 czerwca 2020 r.(1)

Sprawa C540/19

WV

przeciwko

Landkreis Harburg

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (federalny trybunał sprawiedliwości, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Jurysdykcja w sprawach dotyczących zobowiązań alimentacyjnych Zwykłe miejsce pobytu wierzyciela alimentacyjnego Ustawowa cesja wierzytelności alimentacyjnych na rzecz instytucji publicznej

1. Bundesgerichtshof (federalny trybunał sprawiedliwości, Niemcy) zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości o wyjaśnienie, czy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 4/2009(2) sądy niemieckie są właściwe do orzekania w sprawie powództwa wytoczonego przez niemiecką instytucję publiczną, która zgodnie z ustawodawstwem wstąpiła w prawa i obowiązki wierzyciela alimentacyjnego względem dłużnika alimentacyjnego zamieszkałego w Austrii.

2. Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że wątpliwość ta została już rozstrzygnięta przez Trybunał Sprawiedliwości w 2014 r., gdy udzielił on odpowiedzi na podobne pytanie prejudycjalne. W wyroku Blijdenstein(3) odrzucono możliwość dochodzenia przez instytucję publiczną, która wstąpiła w prawa i obowiązki wierzyciela alimentacyjnego, roszczeń alimentacyjnych przed sądami zwykłego miejsca pobytu wierzyciela alimentacyjnego. Mającym wówczas zastosowanie przepisem prawa był art. 5 ust. 2 konwencji brukselskiej z 1968 r.(4).

3. Pomimo formalnej tożsamości kryteriów jurysdykcji analizowanych w wyroku Blijdenstein i zawartych w art. 3 lit. b) rozporządzenia nr 4/2009 istnieją przesłanki, które mogą obecnie prowadzić do odmiennej wykładni.

Konwencja brukselska z 1968 r. [a następnie rozporządzenie (WE) nr 44/2001]() ustąpiła bowiem miejsca rozporządzeniu nr 4/2009, które jednak nie stanowi jedynie powielenia wcześniejszych aktów prawnych. Nowe rozporządzenie zmodyfikowało zasady ustalania jurysdykcji międzynarodowej sądów państw członkowskich, aby zapewnić osiągnięcie tych samych celów, lecz w większym zakresie, wobec czego dokonanie ich wykładni musi uwzględniać nowe ramy prawne.