Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 23 kwietnia 2020 r., sygn. C-44/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 23 kwietnia 2020 r.(1)

Sprawa C44/19

Repsol Petróleo, SA

przeciwko

Administración General del Estado

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (sąd najwyższy, Hiszpania)]

Odesłanie prejudycjalne Dyrektywa 2003/96/WE Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej Artykuł 21 ust. 3 Zwolnienie produktów energetycznych wykorzystywanych w zakładzie produkującym produkty energetyczne Jednoczesne wytwarzanie produktów energetycznych i innych produktów

 Wprowadzenie

1. Prawo Unii harmonizuje podstawowe zasady opodatkowania produktów energetycznych, ustala także minimalny poziom tego opodatkowania. Opodatkowaniu temu nie podlega jednak wykorzystywanie produktów energetycznych do produkcji innych produktów energetycznych. Odpowiednie przepisy były już przedmiotem kilku orzeczeń Trybunału(2). Ani jednak te przepisy, ani wspomniane orzecznictwo Trybunału nie dają odpowiedzi na pytanie, jak mają być traktowane produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji innych produktów energetycznych, w sytuacji gdy w ramach tej produkcji dochodzi również do uzyskania produktów niebędących produktami energetycznymi. Tego problemu dotyczy niniejsza sprawa.

 Ramy prawne

 Prawo Unii

2. Artykuł 21 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej(3) stanowi:

1. Poza przepisami ogólnymi definiującymi zdarzenie powodujące powstanie zobowiązania podatkowego i przepisami dotyczącymi uiszczania podatków przedstawionymi w dyrektywie [Rady] 92/12/EWG [z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania, Dz.U. 1992, L 76, s. 1], kwota opodatkowania od produktów energetycznych staje się wymagalna przy wystąpieniu zdarzeń powodujących powstanie obowiązku zgodnie z art. 2 ust. 3 niniejszej dyrektywy.