Opinia rzecznika generalnego Hogan przedstawiona w dniu 28 maja 2020 r., sygn. C-134/19 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GERARDA HOGANA

przedstawiona w dniu 28 maja 2020 r.(1)

Sprawa C134/19 P

Bank Refah Kargaran

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Odwołanie Skarga o odszkodowanie i o zadośćuczynienie Środki ograniczające podjęte wobec Iranu Artykuł 29 TUE Artykuł 215 TFUE Właściwość Trybunału do rozpoznania skargi o odszkodowanie i o zadośćuczynienie Odszkodowanie za szkodę i zadośćuczynienie za krzywdę, jakie miały zostać wyrządzone stronie skarżącej w wyniku umieszczenia jej nazwy w różnych wykazach podmiotów objętych środkami ograniczającymi Możliwość uzyskania odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z naruszeniem obowiązku uzasadnienia

I. Wprowadzenie

1. Rozprzestrzenianie broni jądrowej stanowi jedno z największych zagrożeń dla ludzkości. W przypadku Bliskiego Wschodu zaczęło ono być w ostatnich latach postrzegane jako szczególnie poważne. W tym celu państwa członkowskie Unii Europejskiej i sama Unia Europejska podjęły wysiłki, za pomocą pewnych środków ograniczających (lub sankcji), by odwieść Islamską Republikę Iranu od podejmowania kroków mogących umożliwić temu państwu opracowanie systemów broni jądrowej. Taki jest ogólny kontekst niniejszej sprawy.

W swoim odwołaniu Bank Refah Kargaran wnosi o częściowe uchylenie wyroku z dnia 10 grudnia 2018 r., Bank Refah Kargaran/Rada (T552/15, niepublikowanego, EU:T:2018:897, zwanego dalej zaskarżonym wyrokiem), w którym Sąd oddalił skargę o odszkodowanie za szkodę i zadośćuczynienie za krzywdę, jakie miały zostać wyrządzone stronie skarżącej w wyniku umieszczenia jej nazwy w różnych wykazach podmiotów objętych środkami ograniczającymi. Niniejsze odwołanie porusza złożone kwestie związane z wykładnią traktatów w odniesieniu do właściwości Sądu do kontrolowania decyzji wydanych w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz, w szczególności, kwestię tego, czy można zasądzić odszkodowanie i zadośćuczynienie, jeśli Sąd stwierdził, zgodnie z art. 275 TFUE, nieważność decyzji przewidującej środki ograniczające wobec osoby fizycznej lub prawnej, którą Rada przyjęła na podstawie tytułu V rozdział 2 TUE.