Opinia rzecznika generalnego Pitruzzella przedstawiona w dniu 7 maja 2020 r., sygn. C-132/19 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GIOVANNIEGO PITRUZZELLI

przedstawiona w dniu 7 maja 2020 r.(1)

Sprawa C132/19 P

Groupe Canal +

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie Konkurencja Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki Telewizyjna działalność nadawcza Wyłączność terytorialna Rozporządzenie nr 1/2003 Artykuł 9 Decyzja uznająca zobowiązania za wiążące Nadużycie władzy Ocena wstępna Kontekst prawny i gospodarczy Proporcjonalność Obowiązek wzięcia pod uwagę przez Komisję względów dotyczących stosowania art. 101 ust. 3 TFUE Prawa osób trzecich wynikające z umowy Ochrona

I. Wstęp

1. U podstaw niniejszego sporu leży zaskarżenie decyzji Komisji Europejskiej uznającej za wiążące zobowiązania podjęte przez koncern międzynarodowy będący producentem treści audiowizualnych w celu uwzględnienia dotyczących konkurencji zastrzeżeń wyrażonych przez Komisję w ramach wszczęcia postępowania dochodzeniowego.

2. Zastrzeżenia te dotyczyły domniemanego porozumienia wertykalnego mającego na celu ustanowienie barier na poziomie krajowym na rynku wewnętrznym poprzez postanowienia umowne zapewniające koncernowi międzynarodowemu i nadawcy na rynku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii licencję na zasadzie całkowitej wyłączności terytorialnej.

3. Decyzja Komisji o przyjęciu zaproponowanych zobowiązań i uznaniu ich za wiążące została zaskarżona przez francuskiego nadawcę, niebiorącego udziału w postępowaniu, do którego przystąpił on dopiero na późniejszym etapie. Nadawca ten został powiadomiony o wspomnianych zobowiązaniach przez koncern międzynarodowy, który poinformował, że nie zamierza już domagać się przestrzegania postanowień umownych przyznających owemu nadawcy całkowitą wyłączność terytorialną na rynku francuskim.

W ramach szeregu zarzutów odwołania podniesiono trzy istotne kwestie prawne zawarte w zarzucie trzecim i czwartym, na których zgodnie z wnioskiem Trybunału skupię moją opinię: 1) konieczność uwzględnienia zachowania stanowiącego przedmiot zastrzeżeń dotyczących konkurencji w kontekście prawnym i gospodarczym; 2) kwestia, czy Komisja, przyjmując decyzję na podstawie art. 9 rozporządzenia 1/2003, powinna wziąć pod uwagę względy dotyczące stosowania art. 101 ust. 3 TFUE; 3) kwestia poszanowania przez Komisję zasady proporcjonalności przy uznaniu za wiążące zobowiązań zaproponowanych przez przedsiębiorstwo, ze szczególnym uwzględnieniem skutków wobec osób trzecich decyzji wydanej na podstawie art. 9 rozporządzenia nr 1/2003, w szczególności gdy zobowiązania przedsiębiorstwa będącego adresatem tej decyzji, które następnie zostały uznane za wiążące przez Komisję, polegają na jednostronnym oświadczeniu o zaprzestaniu przestrzegania niektórych postanowień umowy między tym przedsiębiorstwem a innym, które, nie będąc przedmiotem dochodzenia, nie zaproponowało ani nie zgodziło się na propozycję przyjęcia tych zobowiązań.